Wilbur Addison Smith związany jest z Afryką nie tylko poprzez swoją twórczość. Urodził się 9 stycznia 1933 roku w Broken Hillen w Zambii (wówczas Rodezja Północna). Zafascynowanie przyrodą i kulturą afrykańską zaowocowało szeregiem dzieł literackich ściśle związanych z Czarnym Lądem, z historią starożytną i czasami współczesnymi.
Smith jest autorem wielu cykli książkowych o sagach rodów, których losy splecione są z kontynentem afrykańskim. Autor jest znawcą historii Afryki, stąd doskonałe połączenie faktów historycznych z nutką fantazji literackiej, tak charakterystyczne dla jego dzieł.
W przypadku powieści „Ptak Słońca” jest podobnie.
Utwór składa się, z dwóch oddzielnych części, które łączy starożytne, fenickie królestwo Opet, władające, w czasach swojej świetności, znaczną częścią północnej i środkowej Afryki. Kraj ten z doskonale rozwiniętą gospodarką, handlem, ustrojem społeczno-politycznym był potęgą, której nic nie mogło zagrozić. A jednak książkowi archeolodzy Ben i Sally od wielu lat poszukują choćby najmniejszych śladów potwierdzających istnienie tego miasta-państwa, które w niewiadomych okolicznościach przestało istnieć w niesłychanie krótkim czasie, nie pozostawiając po sobie najmniejszych śladów obecności. Również ich sponsor-Loren, bliski przyjaciel profesora Bena liczy na wielką sławę i przynajmniej zwrot zainwestowanych środków w badania archeologiczne. Bohaterowie są przekonani o powodzeniu swojej misji, choć wiedzą, że droga do zwycięstwa będzie trudna i długa. Nikt też nie przewiduje, jaką cenę wszyscy będą musieli zapłacić za naruszenie spokoju Duchów Opetu.
Kierując się wzmiankami historycznymi, dopasowując legendy do najnowszych odkryć archeologicznych i wyjeżdżając w najdalsze zakątki świata, krok po kroku przybliżają się do rozwikłania jednej z największych zagadek starożytnej historii.
Odnaleźć grobowiec ostatniego Wielkiego Lwa Opetu-króla Lanona Hykanusa, zawładnęło Benem od samego początku. Tym większe jest podniecenie uczestników wyprawy, gdy przypadkowo znajdują Sępi Topór-obosieczną broń legendarnego, najwyższego kapłana Opetu, dowódcy całej armii królestwa, Hu Ben Amona. Prywatnie, dostojnik był najwierniejszym przyjacielem Lanona, służąc radą, pomocą i poświęceniem do końca swoich dni.
Podobieństwa Lanona Hykanusa i księcia Tanusa z „Boga Nilu” oraz Hu Ben Amona i Taity są uderzające od pierwszych fragmentów opisujących tych czterech panów. To taka dygresja zachęcająca do sięgnięcia po książkę, również dla tych którzy spotkali się już z Taitą i Tanusem. Atutem powieści, jak każdej Smith-a, są barwne opisy krajobrazu afrykańskiego, dzikiego, pełnego elektryzującego piękna i tajemniczości, idealnie wpasowującego się w mity i legendy starożytne.
Mnie udało się zdobyć dwie wersje książki. Zarówno audiobook, jak i wersja do czytania ma swoje wady i zalety, ale nie zamierzam tego tutaj roztrząsać. Każdy woli to co lubi. Powieść może wydawać się niektórym za długa i miejscami trochę nudnawa, przypominając zwykłe romansidło. Może w istocie trochę tak jest. Za to wrażenia po jej przeczytaniu czy wysłuchaniu z pewnością zrekompensują trud przebrnięcia przez nudniejsze fragmenty (choć nie jest ich zbyt dużo) i na długo pozostaną w pamięci.
Książka, podobnie jak inne powieści Smith-a, napisana jest przejrzystym, czystym językiem, bez wulgaryzmów, rażących przekleństw, a pozytywna kwiecistość i obrazowość opisów jest przysłowiowa.