Ano właśnie, w prywatnej szkole, nakazać zakup wszystkim uczniom czytnika.
Wszystkie lektury szkolne czytałoby się z niego, szkoła dałaby dostęp do odpowiednik książek w cyfrowym formacie.
W internecie mógłby być zamieszczony plan lekcji, synchronizowany z urządzeniem.

Jedyne co proponujesz to wprowadzenie segregacji finansowej w szkole - na tych rodziców, którzy na dzień dobry są w stanie wyłożyć minimum 600 złotych ekstra (pomijając kilkaset na wyprawkę) na czytnik i takich, których na to nie stać.. Pytanie: po co? Co uczniowie skorzystają z tego urządzenia?
Kupowanie czytnika ma sens wtedy, kiedy dzięki niemu można zastąpić wykorzystywane wcześniej rozwiązania papierowe.
A to nie nastąpi tak długo, jak długo nie będzie podręczników w formie cyfrowej.

Dlatego uważam, że bezcenne byłoby wprowadzenie odpowiednich regulacji prawnych.
Jeżeli każdy podręcznik funkcjonowały jednocześnie w formie papierowej i cyfrowej - to i rodzic i nauczyciel wiedziałby, że są to całkowicie równorzędne źródła wiedzy. O identycznej zawartości. Przy pomocy których można zrealizować dowolny program.

Jeżeli dałoby się na przykład zapisać, że podręczniki mają mieć postać pdf'ów z adeptem - z marszu większość czytników jest z nimi kompatybilna.



Lektury z założenia czyta się w domu, więc nie miałoby takiego wielkiego znaczenia w jakiej formie byłyby dostępne, i tak nie trzeba ich targać ze sobą.

A dlaczego mają być równorzędne? Może właśnie lepiej byłoby wykorzystać możliwości które daje czytnik, takie jak dołączenie dźwięku, czy prostej animacji do tekstu? Nie rozumiem po co na siłę wszystko unifikować. Ostrzegam, że jestem też wrogiem odgórnie narzucanych wymogów programowych i szkół koedukacyjnych (aczkolwiek jak ktoś chce takie coś fundować swoim dzieciom, to jego sprawa), więc proszę o ambitny dobór argumentów w dalszej dyskusji

No nie wiem, ja zawsze nosiłem lektury ze sobą, żeby mieć pod ręką własną kopię tekstu na lekcji, gdy potrzebny był jakiś cytat, albo żeby nie mieć wątpliwości co do szczegółów które umykają z pamięci.

EDIT:

A w ogóle przy odrobinie wysiłku programistów, to problem książeczki typu "ćwiczenia", sprawdzianu, lub kserowanej kartki zwanej "testem wyboru" można by raz na zawsze zlikwidować. Każdy uczeń mógłby zrobić zadania samodzielnie, a urządzenie sprawdziłoby ich poprawność, przesłało wyniki nauczycielowi i jeszcze mogłoby zasugerować dodatkowe zadania aby uczeń poświęcił więcej czasu temu, z czym sobie nie radzi.
Po cholerę ograniczać czytniki do zwykłego udawania sterty kartek?

Ponieważ nasza szkoła funkcjonuje w ten sposób, że każdy uczeń w klasie przerabia na lekcji dokładnie ten sam materiał i z niego jest rozliczany. Chyba, że jest jednostką wybitną i ma indywidualny tok nauczania. Wyobrażasz sobie jednak, że jednocześnie jeden uczy się o rozbiciu dzielnicowym, drugi przerabia Kazimierza Wielkiego, a trzeci Jagiellonów? I klasówka jest tylko z tego ostatniego? Więc dwóch może dostawać jedynki, żebyś ty mógł sobie z zadowoleniem powiedzieć "po co unifikować"? To oni będą się uczyć do poprawki...

Oczywiście możesz się obrażać na rzeczywistość - ale tak to funkcjonuje. Nie podoba się - powiedz to nauczycielom i ministerstwu.
Zamiast walczyć z wiatrakami, trzeba je wykorzystywać do własnych celów.

Aha, animacje czy dźwięk, to są pierdoły, które nie mają wielkiego znaczenia w nauce.

Ach, w obrębie klasy oczywiście należałoby mieć taki sam sprzęt czy podręczniki. Myślałem, że mówiąc o "identycznej zawartości" podręczników masz na myśli jakiś wyższy poziom abstrakcji, jak cała szkoła, czy kraj.

A co do animacji czy dźwięków. Nie myślisz, że np. efekt Dopplera dobrze byłoby zilustrować dźwiękiem? Albo jakieś stadia rozwoju w biologii animacją? W obecnej rzeczywistości rzeczywiście podręczniki tego nie oferują, ale raczej dlatego, że nie ma takiej możliwości, a nie dlatego, że nie byłoby to przydatne. Zresztą, czy nie zdarzało Ci się oglądać filmów przyrodniczych albo programów popularnonaukowych w TV?

Poruszając temat wykorzystania czytnika w edukacji, nawet na myśl mi nie przeszła polska szkoła. Podobnie, jak nie przyszłoby mi na myśl użyć wideł do jedzenia makaronu. Nie ma najmniejszych szans na taki eksperyment w Polsce, a odpowiednie regulacje prawne to już czysta fantazja. Półmilionowa rzesza darmozjadów... eee... chciałem powiedzieć, urzędników, jest zdolna do wszystkiego, z wyjątkiem rozsądnego rozumowania.

Same czytniki wciąż mają mordercze ceny (jak na polskie warunki), podręczników w formie elektronicznej - brak (lektury to dużo mniejszy problem), tak więc na razie nie ma co na to liczyć w naszym kraju. Zwłaszcza, że czytniki musiałyby mieć minimum 9 cali oraz ekran dotykowy (aby mogły zastąpić zeszyty).

Proponowałbym raczej patrzeć na kraje Zachodu. To tam się wszystko zacznie i stamtąd nasi politycy podpatrzą wszelkie rozwiązania.

U nas są dzieci, które komputera na oczy nie widziały i nie zdziwiłbym się gdyby gdzieś w kraju nad Wisłą wciąż na informatyce programowano na kartce papieru. Z drugiej strony dwóch prominentnych polityków lansowało się z iPadem (Pawlak i Napieralski) i zapowiadało, że już niedługo wszystkie dzieci będą taki miały (tu osoby nie rozpoznające ironii niech wstawią sobie odpowiednią słitaśną emotkę)

Problem z dostępem do komputerów jest zwłaszcza na wsi, w miastach jest lepiej i pracownie są lepiej wyposażone.
Ale na czytniki dla każdego ucznia, to nie ma co liczyć. Tak samo jak na netbooki dla uczniów.
O ile czytanie z czytnika jest świetnym pomysłem. Tak nie wiem czy notowanie też, zawsze wolałem do tego używać klawiatury

Klasówki rozwiązywane na czytniku i od razu przesyłane siecią do komputera nauczyciela to pomysł, który na pewno by mocno ułatwił naukę

I tak, i nie. Niepubliczne szkoły na wsiach są nierzadko o niebo lepiej wyposażone niż publiczne szkoły miejskie... To naturalnie raczej wyjątki, ale nie ma sensu mówić, że wieś = biedne szkoły.