wirowanie pogłosu,
ostatniego wrzasku strachu,
na dachu wieżowca...

dziesięć pięter dalej
od niebios
nadbiegają ludzie,
aby zobaczyć, kto spadł do nich z wysoka...

dobrze już,
nadchodzi noc
zapatrzyłem się w szybę
za nią ciemność
nie dostrzegłem tam nic
prócz siebie
samego...

Już czas grabarzu!
Pochować należy w poświęconej ziemi,
wszystkie złe uczynki,
koszmary nie z tej ziemi...

Później- będzie można się uśmiechnąć,
nie wcześniej jednak niż po pogrzebie.