_ _

jestem zapisem, swoich snów,
apokryfem doskonałej miłości
jestem wierszem,
-jego...
- twym..
- i was wszystkich....
którzy czekacie...
dopełnia się w nas wszystkich,
ta tęsknota...
w takie noce jak ta,
wierzę że i was budzi,
niespełniony jakiś sen, o miłości...

dziś znów się upiję... zakocham się....
i skrzydła, u mych ramion, zakwitną....
zajaśnieję, przez ulotną chwilę,
jak kometa na lipcowym niebie...

ale, za chwilkę,
już spadam... z firmamentu świetlistych gwiazd,
wirując, spalam się
w atmosferze rzeczywistości...

Jak dla mnie przerost formy nad treścią. Właściwie treści nie ma. Zastanawiam się czy znasz znaczenie słowa apokryf? Dużo epitetów i metafor. Nadmiar wielokropków i przecinków, np. "jestem zapisem, swoich snów," -> przecinek zaburza treść wersu (właściwie pozbawia go sensu), który zapewne miał brzmieć "jestem zapisem swoich słów". Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę z wagi interpunkcji. Czy czujesz różnicę pomiędzy tym wersem z przecinkiem i bez przecinka. Przecinek czy kropka mogą całkowicie zmienić treść zdania. Polecam podręcznik do gramatyki.

Także uważam, że nadmiar przecinków oraz wielokropków w tym wierszu jest błędem.
Przecinki stanowią tu jakby moment chwilowego zatrzymania, które ma służyć podkreśleniu myśli wyrażonej po przecinku.
Wielokropki zaś służą do tego, aby okazać zamysł występujący po treści.
Odnośnie myślników to uważam, że nie pasują one do reszty wiersza ponieważ burzą strukturę.
Wygląda to jak połączenie dialogu z opowiadaniem.

zdaje sobie sprawę ze wiele mi brak w warsztacie, ale tez nie mam aspiracji aby pracować nad nim. To tylko zapis chwili.