Przeczytałem wszystko co wpadło mi w ręce, a napisane było piórem A.Sapkowskiego. Natomiast "Na ostrzu noża" to jedyna książka Żambocha Miroslav'a , którą miałem przyjemność przeczytać. I chociaż jeśli chodzi o styl pisania, książki Sapkowskiego w znaczącym stopniu różniły się od tych Żambocha, to również odczuwałem, że mają ze sobą coś wspólnego. Teraz już wiem co to było. Główni bohaterowie.
Geralt i Koniasz są do siebie bardzo podobnymi postaciami. Oboje są zawodowymi zabójcami (wiem wiem, wiedźmin stara się zabijać tylko potwory...), wykształceni, elokwentni a przede wszystkim - pełni czarnego humoru. Wypowiedzi obu bohaterów pokazują ich inteligencje oraz taki dystans do życia. Do czasu, aż coś w ich życiu się zmienia. W przypadku Geralta było to spotkanie dziecka niespodzianki. W przypadku Koniasza - przyjęcie największego zlecenia w życiu. I właśnie dlatego uważam, że być może to w Żambochu można szukać następcy A.Sapkowskiego, bo wydaje mi się, że ten drugi już nic nowego nie napisze.

Mialam przyjemnosc czytac "mrocznego zbawiciela" pana Zambocha i powiem, iz jestem zachwycona. Juz od pierwszej strony oddalam sie lekturze calkowicie i w kazdej sekundzie myslalam o tym co bedzie dalej. Szczerze polecam.
Porownujac tego autora do Sapkowskiego moge powiedziec, ze ksiazki naszego mistrza wciagaja mnie tak samo i pozytywnie zaskakuja wraz z kazda kolejna strona.
(przepraszam za pisownie brak polskich znakow moze byc dla niektorych drobna niedogodnoscia, obecnie nie posiadam systemu z polskimi znakami)

Przeczytałem większość książek Zambocha i parę Sapkowskiego .I porównywanie tych dwóch autorów wydaje mi się bezcelowe ,ponieważ obaj piszą innym stylem i trochę inną fantastykę . I stwierdzenia ,że światy i postacie które stworzył Zamboch są płytkie i bez humoru są śmieszne . One są inne niż Sapkowskiego,ale nie mniej interesujące . Książki obydwu autorów czytało mi się z prawdziwą przyjemnością .

Przegryzłem się tylko "Sierżanta" tegoż autora. Owszem fajnie się czyta, akcja leci szybko ani się obejrzysz a już koniec. I nie tęskni się do tego co widziały nasze oczy. Źamboch stworzył IMO mech-fantazy, które do mnie niezbyt trafia. Oczywiście zaczęło się jak najlepiej, okopy, jakieś opuszczone przez bogów miejsce, znalezzisko, a potem już poszło szybko. Nie przekonują mnie rewelacje autora w stylu im pryminywniejsza forma broni, tym łatwiej wyleczyć rany nią zadane. To po co budują te czołgi i inną wymyślną broń skoro postrzał karabinem mozna wyleczyć ot tak a cios maczuga wcale? Brak ligiki jak dla mnie. Tak samo jak osłanianie się mieczem przed strzałami z karabinu oraz ten cały system, w którym im bardziej skomplikowany mechanizm, tym więcej ma on energii i może wybuchnąć. Rozumiem, że to fantazy, ale logika obowiązuje tutaj również. Jeszcze tylko samo zakończenie. Nie wiadomo w końcu jak to się wszystko poukładało, tak mętnie trochę było napisane.
Źamboch może i jest poczytnym pisarzem, ale do Sapkowskiego dużo mu brakuje.

Witam wszystkich, trochę mnie zdziwił temat "Źamboch Miroslav - czeski Sapkowski?", nie za bardzo widzę co porównywać, panowie piszą innymi stylami. Pana Źambocha czytał mi się szybko i przyjemnie świat kreowany przez autora nie jest zbyt skomplikowany. Książki są w sam raz dla osoby styranej pracom pozwalają w łatwy sposób zanurzyć się w błogi stan "fantastyki". Co prawda jego książki pochłania się w zastraszającym tempie, i to jest jego jedyny minus. Jeśli zaś chodzi o Sapkowskiego to cóż nie przypadł mi do gustu. Jego styl jest dla mnie nie do przyswojenie i ten świat wykreowany nie za bardzo wiem jak to opisać wydaje mi się taki nijaki.

Jestem świeżo po lekturze drugiego tomu "Krawędzi żelaza" - literatura fajna i wciągająca ale do Sapkowskiego bym jej nie porównywał. Brakuje głębi i tego czegoś..,

daaawno mnie nie bylo na forum, ale cos trzeba napisac, ten temat pierwszy mi sie w oczy rzucil (patrzac od gory forum)

przeczytalem "Bez litości" Miroslava Żambocha i jest to jedna z najgorszych ksiazek jakie czytalem, glowny bohater to super twardziel z przeszloscia, pala nienawiscia do magii i spotyka czarodziejke w ktorej sie... maxymalnie ograna fabula, schemat goni schemat. Glowny bohater non stop cos zabija (i to jest jedyny plus tej ksiazki, opisy walk sa bardzo dobre), potem jest ciezko ranny - ktos go leczy i znowu idzie zabijac... jest to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i raczej ostatnie, no moze nie definytywnie ostatnie - ale mam innych autorow do nadrobienia, do Żambocha wroce za pare ladnych lat.

pozycje "Bez litości" odradzam, daje jej 2/6, mimi tego ze ksiazka jest krotka to meczylem sie aby doczytac do konca

Mi tam Żamboch przypadł do gustu chociaż nie kupuję jego najnowszych dzieł lubię sierżanta bo końcówka mnie zaskoczyła może i nie jest to żadna głęboka powieść ale człowiek czasami lubi się odmóżdżyć