Małżeństwo wracające z odwiedzin u rodziny do domu. Rodzina z dwójką dzieci jadąca na wakacje. Pisarz podróżujący przez stany na swoim wysłużonym Harleyu po to aby zebrać materiały do swojej nowej książki. Co łączy tych wszystkich ludzi? Jeden mały szczegół.

Wszyscy podróżowali mało uczęszczaną drogą stanową numer 50. I wszyscy zatrzymali się przy niej i poznali policjanta postury Schwarzenegger'a razy 2. A na odcinku drogi przy których przyszło im się zatrzymać, czy to pod zarzutem przewożenia w bagażniku marihuany, pod pozorem ochrony przed grasującym w okolicy psychopatą, czy też tylko po to żeby się odlać, miejski policjant Collie Entragian był jedynym prawem.

I tak to się zaczyna. Główna część fabuły toczy się w opuszczonym, górniczym, miasteczku o nazwie "Desperacja". W którym uwięzieni zostają bohaterowie. Szybko przekonują się o tym że nie chodzi tutaj o pieniądze ani nic w tym stylu. Pewne staje się jedno. Jeśli sami się stamtąd nie wydostaną, to nie wyjdą stamtąd już nigdy. Podczas próby opuszczenia miasteczka odkryją co tak naprawdę przytrafiło się mieszkańcom miasteczka.

I oto przedstawiam kolejne, trzymające w napięciu dzieło Kinga. Jedno z bardziej mrocznych i strasznych. Przedstawiające nam całą plejadę bohaterów z których żaden nie jest idealny. Każdy czegoś się boi, każdym targają jakieś wątpliwości w chwili w której muszą podjąć bardzo ważną decyzję od której zależy coś więcej niż tylko ich życie. W końcu heroicznie jest postawić na szali własne życie po to aby uratować miliony i zostać bezimiennym bohaterem. Ale kiedy na szali musimy położyć nasze własne życie, kiedy dociera do nas świadomość że jeśli zrobimy to co do nas należy to może faktycznie uda nam się ocalić świat, ale my możemy przy tym zginąć. I nikt nawet nie będzie wiedział o tym co się tak naprawdę stało. Nikt nie będzie wiedział że w ogóle cokolwiek się stało, wtedy heroizm wydaje się nie tylko mało atrakcyjny, wydaje się wręcz głupi. Jest to moja ulubiona cecha u postaci charakteryzowanych przez Kinga. Są zwyczajne, boją się, nie nadziewają się naiwnie na miecz przeciwnika, zdając sobie sprawę z tego że może ci których w ten sposób ocalą będą szczęśliwi, ale im samym nie będzie do śmiechu kiedy martwi spoczną 2,5 metra pod ziemią. Bardzo ciekawie King przedstawia też relacje jednego z głównych bohaterów z Bogiem. A nawet samego Boga.

Książka ta ma jeszcze jedną ciekawą cechę. Spotykamy w niej wiele postaci z Regulatorów. Jest tam chociażby pisarz John Marinville, czy też rodzina Carverów. W regulatorach King również wspomina o Desperacji którą odwiedziła kiedyś rodzina Carverów. A mimo wszystko Regulatorzy, jak sam autor podkreśla, nie są kontynuacją Desperacji. Powiązania pomiędzy jedną a drugą książką są zbyt luźne jak się okazuje po zagłębieniu się w dalszą lekturę.

Podsumowując. Desperacja jest kolejną, świetną książką napisaną przez Stephena Kinga, zawierającą w sobie klimat i potrafiącą nastraszyć czytelnika w kilku, kluczowych momentach. Kolejna pozycja z mojej prywatnej biblioteczki którą mogę z czystym sumieniem gorąco polecić, wszystkim miłośnikom dobrego horroru. Ocena 5/5

Pozdrawiam.