Poezja księdza Twardowskiego urzekła mnie już wiele lat temu. Jego wiersze są proste, jednocześnie mówią o prawdach uniwersalnych, tematach trudnych. Głębokie refleksje zawarte w kilku słowach. Jak chociażby ten, który mówi o kapłaństwie:
Własnego kapłaństwa się boję,
własnego kapłaństwa się lękam

i przed kapłaństwem w proch padam,
i przed kapłaństwem klękam

W lipcowy poranek mych święceń
dla innych szary zapewne---
jakaś moc przeogromna
z nagła poczęła się we mnie

Jadę z innymi tramwajem---
biegnę z innymi ulicą---

nadziwić się nie mogę
swej duszy tajemnicom

Witam! Mnie również twórczość ks. Twardowskiego skłania do refleksji. Czytam i zatrzymuję się niekiedy nad wersem jak nad życiowym drogowskazem. Chwila przemyśleń... i mogę iść dalej. Proste słowa, a tak prawdziwie oddają piękno codzienności, przyrody, drugiego człowieka i Boga. W każdym momencie życia mogę odnaleźć z Twardowskiego taką perełkę dla siebie. Jedną z nich jest w tym momencie fragment wiersza Kiedy mówisz :

***

odetchnij popatrz
spadają z obłoków
małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia
a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju
i zapomnij ze jesteś gdy mówisz że kochasz

I właśnie za ten spokój, harmonię człowieka ze światem cenię poezje Twardowskiego. Jakby mówił do mnie: dokąd tak biegniesz? co chcesz znaleźć? dlaczego rozpaczasz? jeśli ukojenie jest ci potrzebne, nie szukaj daleko. miłość jest ci dana. a piękno świata tkwi w jego prostocie. spróbuj tylko czasem spojrzeć uważniej... oczyma serca.

Ostatnio doszłam do wniosku, że sztuka budowana jest na źle, na niezgodzie na świat. Każdy artysta jest potencjalnym samobójcą. Tylko że ksiądz Twardowski jest zaprzeczeniem tej teorii. Albo wyjątkiem potwierdzającym regułę Jego poezja bierze się z dobra i piękna - świat ubrany w proste słowa. Podziwiam. W domu posiadam większość tomików jego wierszy

Ksiądz Jan Twardowsaki jest według mnie jednym z najsympatyczniejszych poetów współczesnych. Mówię tu zarówno o nim samym (czytałam wiele wywioadów z nim, ale nigdy nie poznałam go osobiście, a wielka szkoda!) jak i o jego utworach. Pisze językiem niezwykle prostym, można by sądzić, że wręcz banalnym , ale w swoich wierszach ukrywa tyle treści, głębokiej refleksji, skłania czytelnika do samodzielnego zadumania. Moje ulubione wiersze z jego poezji to : "Śpieszmy się kochać", "Mrówko ważko biedronko" i "List do matki Boskiej".

Mam także "Niecodziennik" jego autorstwa. To już z kolei nie poezje, lecz zbiorek przezabawnych historyjek i anegdot z życia księdza-poety.

Moim ulubionym wierszem księdza Twardowskiego jest "Sprawiedliwość". Dla wszystkich zainteresowanych bliżej osobą poety polecam jego autobiografię, którą się naprawde świetnie czyta i której lektura odpowiada na pytanie o inspiracje dla twórczości księdza Twardowskiego.

Twórczość księdza Twardowskiego jest mi w pewien sposób bliska. Chyba jak każdemu z nas. Ksiądz Jan Twardowski za pomocą prostych słów, zwrotów potrafił ukazać nam świat z innej strony. I to było najpiękniejsze w jego utworach. Używając dobrze nam znanych schematów potrafił odkryć coś nowego, zmusić do refleksji. Moje ulubione utwory to 'Sprawiedliwość' i 'Spieszmy się kochać'.

Utwory księdza Twardowskiego skłaniają człowieka do refleksji nad sobą i swoim życiem. Pisze prostym językiem, zrozumiałym dla każdego. A jednym z moich ulubionych wierszy jest "Jest [Jest jeszcze taka miłość...] "

Jest jeszcze taka miłość
ślepa bo widoczna
jest szczęśliwe nieszczęście
pół radość pół rozpacz
ile to trzeba wierzyć
milczeć cierpieć nie pytać
skakać jak osioł do skrzynki pocztowej
żałować czego nie było
by dostać nic
za wszystko

miej serce i nie patrz w serce
odstraszy cię kochać

Ksiądz Twardowski jest moim ulubionym poetą. Zaczęłam czytać jego wiersze po przedstawieniu szkolnym w rocznicę śmierci, gdzie usłyszałam ich kilka, oraz jeden sama recytowałam. Wiersz które mówiłam jest moim ulubionym. Skłania mnie do zastanowienia się nad swoim życiem. Za każdym razem gdy go sobie przypominam, odkrywam jakieś nowe, nieznane mi dotąd jego znaczenie. Wiersz ma tytuł "Śpieszmy się" i jest chyba jednym z najbardziej popularnych wierszy księdza Twardowskiego. Strofy, które najbardziej zapadają w pamięć:

"Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą "

Pozdrawiam!

Dzięki prostocie słów trafia chyba do każdego. Niepotrzebne są wyszukane metafory, aby przekazać to, co chce się powiedzieć. Daje rady, a może raczej podsuwa, nie narzucając niczego. Dobry człowiek, kochający, patrzący na świat w sposób humorystyczny. Jak dla mnie jest to charakterystyka ks. Twardowskiego i jego poezji. A tomiki jego wierszy służą po to, żeby do nich sięgać i znajdować piekno życia, przeciwstawiające się często szarej rzeczywistości, której poeta nadaje kolorów.

Poezja nie jest moim ulubionym gatunkiem literackim. Wiersze ks. Jana Twardowskiego są jedynymi, które przeczytałam z tego gatunku (nie licząc lektur szkolnych dawno temu) i muszę powiedzieć, że mnie urzekły. Skłoniły do refleksji nad własnym życiem, zwłaszcza pierwsze wersy wiersza "Śpieszmy się", każą nam zastanowić się czy swoim postępowaniem, często egoistycznym, okazujemy bliskim nam ludziom, jak bardzo ich kochamy. Myślę, że ten akurat wiersz zainspirował wielu ludzi, aby zmienili się na lepsze.

Nie przestaje zaskakiwac w jaki sposób można zetknąc się z poezją. Apel szkolny, audycja w radio, jakiś program ku pamięci sławnej osobistości... A ja zaczynałam inaczej, jako mała dziewczynka, kiedy rodzice dali mi do ręki tom "Patyki i patyczki". Mogło byc nie wiem ile bajek w telewizji czy na półkach z książkami, ale jak słyszało się śmiech z mojego pokoju, było wiadomo co czytam...
Mała próbka:

"Pewiem dziad
na własnych zębach siadł
Nagle krzyknął przerażony:
Ktoś mnie ugryzł z tamtej strony!"

albo:

"...Tymczasem:
zastrzyk uleczy, szczepionka zabezpieczy
burza powietrze odświeży, pies zębów nie szczerzy
indyk woli indyczki, chrabąszcz samiec samiczki
a pani higienistka-rencistka nie widzi ucha z bliska"

Dawno temu kiedy jeszcze chodzilam do szkoly mialam kalendarzyk w ktorym zawarte byly fragmenty wierszy ks Twardowskiego. Byly napisane bardzo prostym i zrozumialym dla mnie jezykiem i w jakis sposob na mnie odzialywaly. Pokusilam sie o kupno ksiazki zawierajacej wiersze ksiedza i bardzo mi sie spodobala. Prostota i humor z jakim zostaly napisane a jednoczesnie zawierajace tyle waznych dla nas tresci

Do poezji Jana Twadowskiego przekonywac nikogo nie trzeba.Jego charakterystczny,pelen prostoty,lagodnosci i dobroci styl,mowienie w sposob pozornie naiwny o sprawach najtrudniejszch to cechy szczegolne jego tworczosci.On jakby usmiechal sie do nas,czytajacych a usmiech ten niesie nadzieje,otuche i wiare.Moje pierwsze spotkanie z ta poezja zaowocowalo wienym uwielbieniem,jego sposob pisania o wierze byl dla mnie zupelnie czyms nowym.Jest to sposob niesienia wiary radosnej i prostej, ale prawdziwej bo plynacej z serca.Jego fascynacja swiatem jest fascynujaca, bo najwazniejsza jest milosc majaca tak wiele barw co otaczajacy nas swiat.

Wiersze ks. Twardowskiego są cudowne. W ich prostocie czai się wielki geniusz, w słowach kryją się emocje, które przenikają ludzkie serce do głębi. To, że autor wierszy jest osobą duchowną, nie czyni wierszy nacechowanymi nieustannie tematyką kościelną. Ksiądz Twardowski po prostu zagłębia się w człowieka, w jego duszę, i czyni to w sposób zachwycający. W każdym jego wierszu dostrzegam to 'coś'.