Pomiedzy grą a książką nie ma porównania... To sa dwa rózne rodzaje przekazu... Ten pierwszy jest czynny, a drugi bierny. Książka zmusza nas abysmy spojrzeli oczami wyobraźni na wydarzenia i akcję, a gra po prostu nam to wszystko upraszcza, bo akcję, wygląd postaci i wszystko inne mamy jak na talerzu... Książka jest tak ciekawa jak sami ją sobie stworzymy. Zalezna jest od naszej wyobraźni nie ? Jezeli ktoś ma uboga wyobraźnię, wykreuje tylko małe demony ze skrzydełkami, inna osoba potrafi wyobrazić sobie w miejsce demona, wielkoluda o mahoniowej pokrytej łuskami skórze z trzema łapami, zionacym otworem z brzucha przez który widać spływające z żoładka syfy i fekalia. Ksiązka nie jest dokładna, w niej nie czepiamy sie takich detali jak w grze np. wielkośc i ruch listka bo sami go kreujemy. Ksiażka jest tak ciekawa jaka ja sobie wyobrazimy... Pisarz jest tylko pośrednikiem i pomyslodawca, producentami jestesmy my.

Książki z serii Diablo, są ciekawym uzupełnieniem uniwersum znanym z gry, opisy nie są porywające ale przecież gracze i tak otrzymali wizualizacje w grze.
Książki czyta się bardzo łatwo, nie są one ciężkie, raczej polecił by je tym któży nie mają wiele wolnego czasu lubiących czytać w trakcie podróży do pracy czy szkoły.

ehh no i trza troszke poprostowac

Diablo to nie RPG - to wie kazdy kto gral w ta gre choc kilka godzin na Battle.net najwyzej hack&slash osadzony w konwencji RPG - co nie zmienia faktu ze to bardzo dobra gra...

ksiazki - raczej sredniego poziomu (IMHO) takie tam czytadlo.. odwolujaca sie do fabuly w diablo? ehh toz to tylko kilka questow do zaliczenia zeby dopiero zaczac gre na powaznie (PVP)

zamiast czytac lepiej zagrac w kultowa gre a do czytania wziac cos z wyzszej polki..

gralem, czytalem - ocena: gra 10 ksiazka ledwo 2 ..

Jak na razie przeczytałem tylko jedną książkę z serii Diablo. Było "Dziedzictwo krwi". Nie są to może wspaniałe dzieła, lecz i tak zamierzam przeczytać całą serię. W dość ciekawy sposób prezentuje świat ukazany w grze, dzięki czemu stanowi niezłe uzupełnienie gry. Czyta się ją szybko, łatwo i przyjemnie, więc można po nią sięgnąć. Poza tym wole poczytać taką książkę, niż grać w grę osadzona w tym samym świecie.

Knaak tworząc Pajęczy Księżyc zaznaczył, że robi to na usilne życzenia jego czytelników, którzy prosili o dalsze dzieje Humbarta i Zayla. No i wyszło jak wyszło. O ile poprzednie dzieła tworzące dla mnie nieoficjalną trylogię (razem z "Drogą" M. Odom'a) z gry Diablo, tak "Pajęczy księżyc" to już pisanie na siłę. Oczywiście nie twierdzę, że książka jest zła. Fajnie się czyta, akcja wciąga, ale analizując kulawe relacje pomiędzy naszym nekromantą a panią domu aż chce się wyć.
Do ~zir: Zauważ, że Diablo miało takie być. Dwójka była robiona prawie 10 lat temu. Było to w czasach, kiedy znaczna większość użytkowników tegoż forum targała do szkoły rogi obfitości a ich rodzice cieszyli się, że za rok pójdą do 1 komunii. Jeżeli wymagasz fabuły to skocz do NVN, D&D1 i 2 czy chocby do starszego od Diablo Planescape. Tam masz fabułę. W D2 masz akcję okraszoną fabuła, tak aby nie psuć zabawy ludziom, którzy nawet na nią nie zwrócili uwagi. Tam fabuła polega na tym: iść do przodu, zabić, zabić, iśc, zabić głównego złego. I tak 3 razy na różnych poziomach trudności. Ot cała fabuła. Książki natomiast miały być dopasowaniem do Świata Diablo. Nikt nawet nie śmiał stworzyć działa naśladującego przygody którejś postaći z Diablo. Bo jak by to wyglądało? Trochę wstępu a potem rzeź potworów zakonczona jeszcze większą rzezią w piekle. Literatura wysokich lotów to nie jest ale swoją fabułę ma, a że, wybacz, wolisz spacer z psem niż ją to sprawa Twojego gustu. Fabuła gry do akcji w książkach ma tyle co pięść do nosa.
Reasumując: Czarna Droga - Mel Odom, Dziedzictwo krwi - Richard A. Knaak, Królestwo Cienia - Richard A. Knaak trzymają jakiś poziom, natomiast "Pajęczy księżyc" jest tylko dla fanatyków gatunku.

W moim życiu był etap fascynacji grą Diablo, jednak nie mogę sobie wyobrazić, by książka na podstawie tej gry mogłaby mnie zachwycić. Zresztą co te książki opisują - sposoby walki z potworami? Czy opisują może etapy gry? Co może być w tym wciągającego?

Ja uważam, że bez sensu jest robić książki o istniejącej grze. W drugą strone tak, to jest nudne, gdyż wiele rzeczy sie nie pokrywa z fabułą i tak na prawde jestesmy skazani na wymysly autora ksiązki a nia fabuły gry (diablo). Klimat jest prawie ten sam, jednak gra w Diablo a czytanie ksiązki o niej, to 2 inne rzeczy...

widze ze negatywne opinie o serii dominuja. posiadam na polce wszystkie 4 tomy i nie sa to pozycje wybitne, ale czytalem gorsze ksiazki. Zaden tom na tle innych sie nie wyroznia - wszystkie prezentuja przyzwoity poziom. Gra mi nie przypadla do gustu (wole Dungeon Siege) ale do ksiazek nic nie mam, polecam tym ktorzy nie maja co czytac.

Ocena serii 4+/6 (tyle daje kazdemu tomowi)

Powiem Wam, że opinię o książkach z serii Diablo mam całkiem pozytywną:) Nie będę zaprzeczał, że nie jest to lektura wysokich lotów:D dyskusja przegrana z miejsca:P ale wiedziałem czego się mniej więcej spodziewać do tego książke czyta się szybko, łatwo i przyjemnie:) a przecież odprężenie się jest jednym z celów dla których sięga się po książkę, prawda?:D zatem dla relaksu gorąco polecam:D

Zgadzam się z wojtasem88. Seria jest ciekawa i wciągająca. Szkoda tylko, że tak łatwo przewidzieć, co się będzie działo dalej. Ale i tak warto ją przeczytać.

Dokładnie tak, jest to książka, którą czyta się od tak, w jeden wieczór przy kominku. Co do klimatu - Diablo II to dla mnie MMoRPG, wiadomo mroczne, ale jednak nie wyróżniające się jakimś konkretnym typem klimatu - mam na myśli to, że nie jest to żaden Baldurs Gate albo Morrowind, które (a w szczególności to drugie) przyciągnęły mnie do monitora na dłuuugi czas właśnie przez niesamowity, niepowtarzalny świat, klimat, kompletnie inny od wszystkich mi znanych. Napisałem to, ponieważ wg. mnie książka również nie posiada żadnego specjalnego nastroju - po prostu historia w świecie D2 to wszystko i nic więcej. Polecić nie mogę, ale zabronić czytać też nie.