Nadszedł czas zastygnięcia
w myślach...
przewracam wyblakłe kartki
segregując "szufladki".

Zza regału podarty notatnik,
patrzy na mnie błagalnym wzrokiem...
podnoszę puch wspomnień z zabrudzonego
parkietu. Nie pozwolę mu gnic samotnie...

Przewracam złote kartki,
wyszikując zapisu szczęścia,
niestety... jak nie pustka,
to nic nie znaczące bazgroły...

Spojrzałem na okładkę
starego, zniszczonego pamiętnika:
"Czas, który chciałem przeżyc
sam..."

Widzę pewną niekonsekwencję w wierszu, chyba że się mylę, to proszę mnie oświecić. Mianowicie, raz piszesz o notatniku, za chwilę mamy do czynienia z pamiętnikiem, dla mnie to dwie różne rzeczy. W pamiętniku z reguły umieszcza się zapiski tylko dla oczu wybranych i bardzo osobiste, podczas gdy notatnik może być przeznaczony dla szerszej publiczności.
Druga sprawa to nieścisłości rzeczowe: wyblakłe kartki raczej nie przypominają złotego koloru , o którym wspominasz-Przewracam złote kartki. To tak dla porządku.
Poza tym wiersz wzbudził we mnie trochę refleksji nad tym co było, minęło i o to również chodzi w poezji. Każdy na swój sposób będzie to przeżywał i opinie mogą być różne. Mnie podoba się także spokój płynący z wiersza.

Witam,
Na wstępie dziękuje za krotki komentarz i chwili uwagi. Wyblakłe kartki dotyczą wspomnień które są związane z niedaleką przeszłością, wspomnienia które nie koniecznie muszą zostac zapamiętane. Są wyblakłe ponieważ nie dotyczą czasu rzeczywistego. Natomiast złote kartki oznaczają wspomnienia które nie mogą zostac wyrzucone z pamięci, są to chwile które utarły się w naszej (mojej) głowie.
Notatnik-tak nazwałem miejsce w którym "zapisuje" swoje myśli (mówiąc prościej-zapamiętuje), nie jest on określony co do formy treści jakie zawiera, ponieważ rozmyślania posiadałem na temat niedawnych przeżyc, a dopiero potem doszedłem do refleksji nad chwilami które odgrywały w moim życiu poważną rolę. Z tego względu nastapiło pewne "przeistoczenie" (możliwe że ten zabieg został zrobiony zbyt subtelnie i subiektywnie) notatnika w stary pamiętnik z złotymi kartkami...