Otwarte do wewnątrz drzwi, zimne powietrze z zewnątrz wiejące,
rozdarta koszulka na ziemi, kwiaty w donniczce pachnące,
głos cichy, stanowczy, przyjemny i oczy zielone,
to wszystko przypomina mi moje życie szalone...

Szalone, spokojne, pełne złudnych przyjaciół i przyjacielskich ludzi,
Nie mam już więcej złudzeń, to wszystko mnie zaczyna nudzić,
Ten cały kłamliwy, próżny świat, który nie posiada uczuć,
Już nie ma miejsca na tym świecie dla Wrażiwych ludzi...

A ja tęsknię za zieloną łąką, która pachnie niewinnością,
Za uśmiechem bliskich osób, za ich radością
ze spotkania ze mną. Tęsknię za łagodnością i wiernością,
Lecz wszyscy poddają się łatwym przyjemnością...

Ort: przyjemnością - ma być przyjemnościom.
Wrażiwych - ?

Poza tym, przyjemny, lekki, może nieco infantylny tekst (ale pasuje to bardzo do tematu). Podoba mi się rytm i rymy (poza wersem . Ogólnie, środkowa zwrotka wydaje się nieco mniej dopracowana na tle pozostałych - zwłaszcza pierwsza jest śliczna.

Pisz więcej!

Zgadzam się z przedmówcą w jednym: infantylny wierszyk. Szczególnie ta tęsknota za zieloną łąką.
Brakuje tylko pastuszka - bosonogiego pacholęcia, który by witką wierzbową poganiał krówki.

W przeciwieństwie do poprzedniego utworu, tutaj jednak przynajmniej wiadomo, co autor chciał powiedzieć.
"Świat jest okrutny, ludzie mnie nie rozumieją i wbijają szpilki (to nie ludzie, to wilki)."
Moja rada: głowa do góry, z tego się wyrasta. (To mówiłem ja, Jarząbek).

kurcze, a mnie irytują i męczą te rymy. zdaję sobie sprawę ile trzeba się namęczyć, żeby zachować harmonię i odpowiednio dobrać rymy, ale mnie to jakoś razi. mimo tego jednak bardzo doceniam.
ledwo do końca doczytałam.
trzeba wyedytować donniczkę
a w ogóle lyrics, ty masz osiemdziesiątkę że tęsknisz za niewinnością czy taka zdemoralizowana jesteś?
ale popieram przedmówców, pisz jak najwięcej bo to "tresuje" styl.