Usiadłam pod drzewem jabłoni
i zadumałam się nad światem.
Przede mną pszczółka pszczółkę goni
by zawładnąć pełnego nektaru kwiatem

Dalej usiadł ptak na gałęzi
i na pszczółki ochoczo spogląda.
zaraz jedna w dziobie uwięzi
bo na głodnego wygląda

Nad drzewem jastrząb szybuje
przygląda się scenie bacznie
Wnet na ptaka zapoluje
bo już oblizuje się smacznie

Co światem tym steruje
przed czym uciekamy skrycie?
Zawsze ktoś nad nami góruje.
Zbyt krótko trwa nasze życie.

Rymy mnie trochę rażą swoją prostotą. Wszystko jest łopatologicznie wyłożone, zero porównań, przenośni.
Czasem brakuje jednej sylaby, bądź o jedna jest za dużo, co zaburza rytm.
Wierszyk prosty, ale nie przyjemny.

Wierszyk bardzo prosty. W stylu podstawówkowych wierszy na ocenę. Bez głębi i głębszego sensu. Ostatnia zwrotka jest jakby podsumowaniem całego utworu i ma niby skłaniać do przemyśleń, w temacie hierarchii - coś jak w bajkach Ezopa. Generalnie wszystko utrzymane w stylizacji dziecięcej książeczki z ładnymi ilustracjami, tylko ilustracji zabrakło.