Może nie jest to arcydzieło najwyższych lotów, ale było oceniane pozytywnie, więc macie

Plaga

Plugastwo i plaga trawi nasz świat,
Szkaradne jak więzień patrzący zza krat,

Dla wspaniałych cudów brak jej szacunku,
Więc nie może być dla niej ratunku,

Chciwość jest jej ideą jedyną,
Podłości nakryta jest pierzyną,

Wybija się okrutnie wciąż sama,
Niestety szczurzą naturę swą ma,

Płomień i zarazę przetrwa każdą,
I nie zmartwi się strata żadną,

Więc jedna rada pozostaje,
Niech lud wybrany powstaje,

I...

Wytępi,
Wypali,
Wybije,

Najpodlejszą plagę.

Wytępi,
Wypali,
Wybije,

...

Ludzkość!

Nie chcę oceniać warsztatu – sam to zrobiłeś w preambule wiersza. Nie odnoszę się też do twojej oceny ludzkości jako takiej – każdy ma prawo widzieć świat po swojemu. Zaniepokoiła mnie jednak wzmianka o „ludu wybranym” i jego misji. Nie wiem, jaką grupę społeczną masz na myśli, ale ten rodzaj retoryki nieodparcie kojarzy mi się z inkwizycją, wojnami krzyżowymi, Ku-Klux-Klanem, a nawet w pewnym stopniu z niektórymi hasłami głoszonymi przez wodzów niedawnych systemów totalitarnych oraz współczesnych odłamów fanatyzmu religijnego. A może utwór ten został zainspirowany fascynacją biblijnymi opowieściami o Sodomie i Gomorze? Nie zamierzasz chyba nawoływać do wojen w imię zachowania „czystej rasy”?

Ależ skąd. Wtrąciłem tą wzmiankę, gdyż tak pasowało mi do budowy wiersza (rymów, sylab i tych innych bzdetów). Więc nie ma obaw. Nie szykuje się wam drugi Adolf

Jedna rada (staram się być konstruktywny): unikaj takich zwrotów jak "szkaradne plugastwo", "wspaniałe cuda" i "masło maślane".