Musze zmienić swoje życie
zdążyć musze przed północą
zacznę jutro już o świcie
nim brzasku promienie je ozłocą

Siądę w sadzie tam gdzie grusze
zamknę oczy po kryjomu
sięgnę myślą po ma dusze
i nie powiem nic nikomu

wzniosę myśli ponad siebie
skrzydła duszy mnie uniosą
będę błądzić po mym niebie
dotknę chmury stopa bosa

spije wzrokiem błękit nieba
ptaka chwycę w swoje dłonie
co jest wolny i co śpiewa
pieśni słońcu które plonie

a gdy niebo już ściemnieje
gwiazdy magia zamigocą
moja dusza się zaśmieje
bo zdążyłam przed północą.