Śnieżnobiałym puchem Pan Bóg pokrył ziemię

Chce pokazać ludziom jak jest pięknie w niebie

Lecz zapomniał nasz pan że my tutaj mamy

Do nieba i piekła drzwi tej samej bramy

Każdy nimi wchodzi w momencie narodzin

Lecz od szczęścia zależy którą ścieżka bieży

Bo to nie jest przecież kwestia naszej woli

Że się człowiek rodzi na bezpańskiej roli

Albo w złotych szatach królem księciem panem

Lepszy żywot wiedzie bo tak mu nadane

Jest jednak jedna miara za kapturem twarz skrywa

Wszystkich jednako traktuje śmiercią się nazywa

Wiec życie wieść należy w miłości i wierze

Dobroć dawać innym nim Cię śmierć zabierze

Bo te właśnie wartości fundament budują

Nieba drzwi otworzą a piekło zrujnują

Jeśliś szczęścia doznał i godne wiedziesz życie

Bądź dobrym człowiekiem doceń należcie

Te dary od losu tę szanse na niebo

A zadanie owe uczyń swą potrzeba

Taka rade wam daje przyjmijcie ją szczerze

Prosty, ciepły wiersz z jasnym przesłaniem. Więcej takich postaw by sie przydało:) Podoba mi się ta śmierć jako miara jednakowa dla wszystkich. To bardzo mądre i dobrze by było gdybyśmy wszyscy o tym pamiętali (rzeczy oczywiste najtrudniej dostrzec:) marzinsz pisz dalej bo to całkiem fajny debiut na forum

Wiersz czytalo mi sie bardzo lekko dzieki rymom. Widac przemyslenia autora i prawde zyciowa.

To dobry wiersz dla ludzi, ktorzy uwazaja, ze sa lepsi od innych..


"Jest jednak jedna miara za kapturem twarz skrywa

Wszystkich jednako traktuje śmiercią się nazywa"