Przeczytałam prawie wszystkie książki pana Cooka i większość bardzo mi się podobała. Potwierdzam to co napisała mycha. Nie należy czytać wszystkich po kolei, zwłaszcza tych o tematyce medycznej, gdyż po przeczytaniu kilku dość łatwo jest przewidzieć zakończenie w następnych. Warto sobie robić przerwy na innych autorów. Największe wrażenie zrobił na mnie "Chromosom 6". Polecam też "Comę", "Śmiertelny strach", "Mózg", "Sfinks" i ,,Wstrząs". Nie polecam ,,Zabójczej kuracji" – już w połowie książki można zorientować się jak się skończy.

Jestem własnie w trakcie czytania Czynnika Krytycznego, jak narazie jest ok, nie powiem aby mnie strasznie wciągną tak jak np. Gorączka, Śmiertelny strach czy Epidemia ale mam zamiar skończyć ta ksiązkę. Osobiście musze powiedzieć iż lubie trillery Cooka, jak dotąt przeczytałam ich 8. Nie czytam ich ciągiem, jedna po drugiej ale raz na 2 miesiące.
Lubie ten typ literatury, gdyż zawsze mozna sie czegoś ciekawego dowiedzieć, zdaje sobie oczywiście sprawę że wiele sytuacji opisanych w książkach jest bardzo uproszczonych. Jako totalny laik taka wiedza jaka jest zawarta w tych powieściach do poszerzenia mojego skromnego wyobrażenia o niebezpieczeństwach otaczajacego świata w zupełności wystarczy.

Bardzo lubię Cooka, ma w sobie to coś, potrafi przekazać myśl tak, że nawet zupęłny laik w medycznych sprawach potrafi się w tym połapać. Do moich ulubionych należy "Sfinks" może dlatego, że lubię mitologię, a tutaj pośród kryminału, przewija się wiele wspomnień o piramidach i Faraonach. "Chromosom 6" świetna wizja w której autor odkrywa możliwości współczesnej genetyki i do czego mogą one prowadzić. "Epidemia" ebola, jeden z najgroźniejszych wirusów i walka z jej plagą, chyba wciągnęła mnie najbardziej. "Toksyna" po zjedzeniu hamburgera, mała dziewczyna zostaje zarażona bakteriami Coli, walka jej ojca zarówno z jej chorobą, jak i usiłowanie zapobierzenia pladze tej choroby. Ogólnie lubię w tych książkach tę nutkę naukowego podejścia do tematu, ma to dla mnie swój urok, jakbym nie czytała zwykłego kryminału, ale coś co zawiera w sobie też pewną wiedzę i zmusza do zastanowienia.

moja dziewczyna zartowala kiedys, ze kiedy pytano ja dlaczego poszla na medycyne, to mowila, ze przez cooka
osobiscie nie uwazam, zeby jego tworczosc byla schematyczna. jasne powtarzaja sie pewne motywy w jego ksiazkach, ale z drugiej strony autor dopracowal warsztat do perfekcji. swietnie operuje napieciem i atmosfera. no i jak napisal master1138 ma wielka wiedze medyczna. nie znam sie specjalnie na medycynie, ale mowiono mi ze cook naprawde dobrze opisuje tematy. no moze poza tymi fantastycznymi rozwiazaniami w swoich ksiazkach

pierwszą książkę (toksynę) przeczytałam wiele lat temu i naprawdę mną wstrząsnęła. nie wiem czy bardziej ze względu na bardzo młodą bohaterkę czy na fakt, że dotyczyła hamburgerów z dużej sieci restauracji a przecież praktycznie każdy jada fast-foody. Kolejne książki czytałam w napięciu i muszę powiedzieć, że nie zawiodłam się ani razu. Oczywiście nie przeczytałam jeszcze wszystkich, ale jestem na dobrej drodze Cook stał się moim ulubionym autorem!

Przeczytałem 'Epidemie' i wrażenia bardzo pozytywne. Lubie pisarzy, którzy poza fikcyjną fabułą dostarczają różnych informacji z jakiejś dziedziny. W życiu nie słyszałem o jakimś wirusie ebola, a po przeczytaniu książki no może specem nie zostałem, ale np. kilka tygodni temu przeczytałem wiadomość, ze w Holandii zmarła jakaś babka na tego wirusa i powiedzmy, że byłem w temacie.
Na pewno wrócę jeszcze do tego pisarza.

Cooka poleciła mi moja siostra i niestety po pierwszą książkę sięgnęłam bardzo niechętnie, bo medycyna zupełnie nie była moją dziedziną. Na dodatek zaczęłam od "Roku Interny", który również mnie nie zafascynował. Dopiero po latach wpadła mi w ręce "Epidemia", która dopiero mnie przekonała że można również pisać ciekawe i wciągające thillery medyczne dla osób takich jak ja czyli kompletnie nie obeznanych z tym tematem. Nadal zapoznaję się z jego twórczością, ale muszę przyznać że póki co uważam że ten pisarz zasłużył na swoją sławę.

Osobiście Cook nie robi na mnie wrażenia , podobnie jak sam gatunek.
A autor, jest przewidywalny i troszkę zabawny w kwestii medycyny, budowania napięcia oraz stylu pisania.
Wolę Thomasa Harris'a i Jonathana Kellermana - Cook to jeszcze niższa półka - bo literaturą ambitną, w ogóle nie mogłabym thrillerów nazwać - ot, takie lekkie czytadła - zjadasz i zapominasz.



---,,,^..^,,,---

Czytałam Cook'a pierwszy raz pare lat temu. zaczełam od " Wstrząsu", nie powiem wciągneło mnie, więc wziełam się za inne. Jednak odniosłam wrazenie że wszystkie te książki są podobne do siebie ( i nie chodzi mi tylko o tematy medyczne). Zakończenia sa kiepskie takie jakby autor nie miał pomyśłu.Mimo ze cała akcja książek jest wciągajaca, i pełna napięcia to na koniec jest taki klaps, i wszytko opada i koniec książki. I drażni mnie nieraz ilość terminów medycznych ( zupełnie nie zrozumiałych).

Cook ma jedną podstawową zaletę - wie dobrze o czym pisze, ma wiadomosci z zakresu medycyny, które sa conajmniej imponujące. Jak dla mnie jednym z najlepszych jego Thrillerów jest "Rok interny". Zdecydowanie do wiedzy medycznej Cooka, po przeczytaniu tej książki smiało dorzucić można rewelacyjne rozeznanie w przestrzeni psychologicznej. Opowiesć o młodych stażystach, którzy na swojej drodze do kariery lekarza spotykają wszystko to, co powinno ich do tego zawodu zniechęcić.

Cook piszę ciekawie i z pewnością tak jak wszyscy tu zauważyli parę książek da się przeczytać,ale potem są dosyć przewidywalne.Chyba że ktoś maniakalnie jest w stanie czytać thrillery medyczne to z pewnością łykną wszystką.

Zgadzam się z poprzedniczką co do Cooka. Bo faktycznie na początku bardzo dobrze się go czyta, ale później niestety coraz gorzej. Wolę trochę mniej przewidywalnych autorów, ja Clive Cussler.

Ja natomiast przeczytałam wszystkie książki Cooka wydane w Polsce (przynajmniej mam taką nadzieję:) ) i stwierdzam, że ostatnie książki już nie są tak wciągające jak pierwsze. To są tylko zwykłe kryminałki

Zaczęłam czytać książki Cooka niedawno - z nudów i ze zmęczenia - poszukując lektury mało wymagającej. Nie zawiodłam się. Fabuła w książkach prosta, schematyczna i przewidywalna - wystarczy przeczytać 2-3 i w następnych rozwiązanie "wybija" z pierwszych stron. Bohaterowie też nie grzeszą różnorodnością charakterów i zachowań (np. doktor Kim Reggis z "Toksyny" i doktor Charles Martel, bohater "Gorączki”). Co do wiedzy medycznej - zgadzam się z opinią fraktala - pocieszające jest, że ludzie nie czytają tego typu książek, jako "poradników zdrowia”:). Mimo nie najlepszej oceny, jaką wystawiam twórczości tego autora sądzę, że jeszcze kilka jego książek przeczytam, czasem przydaje się lektura, przy której nie trzeba myśleć, a przypadkowe opuszczenie kliku akapitów nie przeszkadza w dalszym śledzeniu akcji