Książka nie jest najnowsza -- została wydana nakładem Fabryki Słów w 2005 roku i szturmem zdobyła najważniejsze nagrody w polskiej fantastyce -- Zajdla, Sfinksa, Śląkfę i Nautilusa. Oczywiście nie nagrody są najważniejsze, ale taka ich ilość świadczy o jakości pisarza.

Książka opowiada historię Vuko Drakkainena -- pół Polaka - pół Fina, który zostaje wysłany na planetę gdzieś w odległym zakątku kosmosu z misją uratowania ośmiu naukowców wysłanych tam dwa lata wcześniej, od których nie ma znaku życia. Planeta zatrzymała się w rozwoju na poziomie mniej więcej średniowiecza i co dziwne, wszelka elektronika bardzo szybko umiera. Zadaniem Drakkainena jest ewakuować naukowców i sprzątnąć ewentualny bałagan.

Z drugiej strony część rozdziałów opowiada historię młodego następcy tronu w jakimś odległym kraju na tej samej planecie (chyba). Jego tron został mu siłą odebrany (a ojciec zabity), a on sam musi nocą uciekać z pałacu i w towarzystwie jednego tylko sługii udać się na krańce świata, aby być może tak ocalić swoją dynastię i naród.

Książka jest na pewno zajmująca i warto chyba wydać 30 złotych. Zapewnia wspaniałą rozrywkę i miło się czyta. Chociaż nie jest to oczywiście literatura bardzo wysokich lotów, ale książki są przecież po to, aby je czytać, a nie roztrząsać i rozgryzać. Dobra inwestycja na kilka jesiennych wieczorów. Jedna rzecz mnie tylko zastanawia -- jak to się dzieje, że na planecie na drugim końcu kosmosu żyją istoty tak bardzo podobne do ludzi...

Jak na polską fantastykę, co do której mam ambiwalentne uczucia, książka Grzędowicza trzyma niezły poziom. Definitywnie z dwojga wątków które śledziłem bliższy był mi ten o klanie Żurawia. Ogólnie nienajgorzej się czyta "Pana Lodowego Ogrodu", nie zdołał mnie wessać w siebie, tak jak to uczynił np. cykl o wiedźminie Sapkowskiego, ale znakomicie mi się go czytało w pociągu. Jeden element który muszę przyznać przypadł mi szczególnie do gustu to mistrzowskie połączenie elementów science fiction z fantastyką. Po przeczytanie książki wiele spraw nie jest do końca wyjaśnionych, a zakończenie jest niejednoznaczne. Mimo tych nie podważalnych zalet "Pan Lodowego Ogrodu" dla mnie pozostanie bardzo fajnym czytadełkiem dla podróżnych.

Ocena 3,5/6.

Zgadzam się - książkę czyta się jednym tchem. Oczywiście jak ktoś lubi się czepiać, to znajdzie mnóstwo rzeczy bardzo mało prawdopodobnych lub wręcz niemożliwych Ale moim zdaniem w tym cały urok tego gatunku.
W sprzedaży jest również drugi tom, także bardzo wciągający. Pozostaje tylko czekać na trzeci (czyżby ostatni?).

Ocena 5/6

Edit by Mori: +1 za naruszenie zasad tego działu.

Książka niebywale wciągająca, nie zakończyłam jednak czytania bo mam ją jedynie w wersji elektronicznej, ale fabuła i sposób w jaki jest napisana skłania mnie do kupna, także drugiej części ;] Trudno mi się wypowiedzieć w odniesieniu do gatunku, gdyż przyznam, że nie czytałam nic z tego rodzaju, a więc zaczęłam od niej... na razie się nie zawiodłam ;]

Edit by Mori: Tekst nie spełnia wymogów działu Recenzje. +1