Juliusza Słowackiego uważa się, zasłużenie zresztą, za jednego z czterech wieszczy polskich. Mniej doceniany, wiecznie w cieniu wybitnego Mickiewicza, odznaczał się nie małą wrażliwością i przenikliwością patrzenia na świat. Operując kolorem, dźwiękiem i symbolem umieszcza głęboko w swych dramatach uniwersalne prawdy i zasady rządzące życiem ludzkim. Każdy element dzieła starannie zostaje powiązany i misternie utkany w historię, która zapada w pamięć czytelnika gamą barw.
Warto bliżej zapoznać się z dramatami Słowackiego, odczytując znaczenie symboli i ich związków z postaciami, zdarzeniami i wpływem na życie człowieka.

Poza tym, że jest też często nazywany pesymistą, w przeciwieństwie do Adama Mickiewicza. Choć przyznam, że bardzo dobrze mi się go czyta.

Słowacki wielkim poetą był
http://www.youtube.com/watch?v=nCMlvnUVA1E

A teraz na poważnie, chyba dwa najbardziej znane fragmenty ze Słowackiego:

"O Polsko! (...)
Krzyż twym papieżem jest – twa zguba w Rzymie!
Tam są legiony zjadliwe robactwa:
Czy będziesz czekać, aż twój łańcuch zjedzą?"
„Beniowski”

"Lecz zaklinam, niech żywi nie tracą nadziei
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec"

Jednak w dzisiejszych czasach romantyzm wypada słabo. Cięzko młodym zrozumieć pisarzy tamtej epoki. I przez to samego Słowackiego.

niestety zwykle bywa tak, że jedyne spotkanie ze Słowackim w szkole to ten nieszczęsny "Kordian", którego nikt nie rozumie... ja uważam, że powinno się dać uczniom do przeczytania np. "Lillę Wenedę", która moim zdanie jest znacznie ciekawsza...

mi sie osobiście bardzo podoba Testament przemawia do mnie i mogę go polecić. Staram sie go zrozumieć i w tedy czuje co autor mógł mieć na myśli ""
link --> http://www.juliuszslowacki.grupaphp.com ... entmoj.php <-- polecam

Słowacki był niedoceniany przez jemu współczesnych (przede wszystkim emigrację), w głównej mierze ze względu na fakt, iż nie tworzył „ku pokrzepieniu serc”. Ponadto był też zwalczany przez Adama Mickiewicza. Antypatia tych dwóch panów była szeroko znana. W głównej mierze z tych powodów dopiero na przełomie XIX i XX wieku większość dzieł Słowackiego ukazała się drukiem (bo do tej pory pozostawała w rękopisach.!!) Tadeusz Boy-Żeleński w felietonach zebranych w dziełku Znasz li ten kraj? twierdził, że system szkolnictwa w Polsce całkowicie niezasłużenie wynosi Mickiewicza nad Słowackiego. I ja się z tym zgadzam. Dla zainteresowanych – polecam biografię Słowackiego autorstwa Jana Zielińskiego "Szatanioł" – gdzie w sposób bardzo ciekawy przedstawia życie Słowackiego, w tym doświadczenia poety w dziedzinie mistycyzmu.
Poza tym, IMO to błąd, że wśród lektur szkolnych brak Króla Ducha (a przynajmniej tak było za moich czasów). Jest to najlepsze, co Słowacki stworzył, a poza tym stanowi swojego rodzaju podsumowanie poglądów poety. Zresztą, zupełnie zasłużenie, dzieło to nazywa się często „eposem wszechsłowiańskim”.

Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą;
Pawiem narodów byłaś i papugą;
A teraz jesteś służebnicą cudzą. - fragment wiersza "Grób Agamemnona"
Pamiętacie to? Ile jeszcze cytatów można przytoczyć, tak aktualnych i prawdziwych po prawie dwóch wiekach. Słowacki był poetą, a nie bajarzem jak Mickiewicz. Tylko brakowało mu charyzmy, którą nadrabiał A.M. Szkoda, że jest tak mało popularny. Niestety, aby dobrze zrozumieć jego utwory trzeba znać trochę mitologię grecką, rzymską czy naszą - słowiańską. Polecam dla myślących, chętnych sięgnąć po uzupełniające wiadomości.

Z trójki wielkich poetów romantyzmu Słowackiego lubię najmniej. Przeczytałam większość jego dramatów, wiele wierszy i nie potrafię się do niego dostroić. Nie jest to kwestia mojej małej wiedzy (pochelbiam sobie, że jestem nieźle przygotowana do czytania "trudnej" poezji"), tylko tak jak byśmy mówili różnymi językami. Mimo to zgadzam się z twierdzeniem, że Słowacki "wielkim poetą był", może kiedyś odkryję go na nowo i zachwycę się podobnie jak utworami jego kolegów? Myślę, że na wszystko musi być miejsce i czas.

Hehe, pod warunkiem gdy się go w ogóle czyta w szkole. Myślę, że nie jest to lektura dla masowego odbiorcy, i nie tylko w segmencie czytelników kilkunastoletnich - uczniów. Ze zrozumieniem Kordiana miałoby problem 2/3 dorosłych Polaków. A to dzieło ważne. Esencjonalne.. Nie wiem jak wspomniany w tym wątku Król Duch, lecz to co ja czytałem zdecydowanie miało lżejszy ciężar gatunkowy. Różnica pomiędzy Słowackim a Mickiewiczem o której pisze się w tym wątku jest pięknie wyrażona w Prologu Kordiana. Mickiewicz jako twórca kultury narodowej, utylitarnej w wymiarze pokrzepienia serc i piedestału dla kultury polskiej w Europie jest przeciwieństwem Słowackiego uprawiającego skrajny polityczny realizm, dekadendyzm, przewartościowującego wszystkie wartości, pozostawiając jedynie nienaruszoną wartość wielkiej sztuki. Nie chcę bluźnić, lecz moim zdaniem niektóre sielanki Mickiewicza w kontekście narodowej historii są mocno wytarte. Słowacki nazywał rzeczy po imieniu, jego przekaz aktualny jest do dzisiaj. To jest właśnie wielkość. Dla Słowackiego poezja była narzędziem by uderzać tam gdzie nie miała dostępu nauka czy filozofia czy oficjalny dyskurs polityczny. Był on nie tylko poetą lecz też myślicielem, filozofem, magiem i pisarzem politycznym.

Ja od kilkunastu lat jestem zafascynowany Słowackim, szczególnie jego genezyjskim okresem. Nawet syna nazwałem na jego cześć

Dzięki mihu za budujący post. Piękne imię dla syna i piekny sposób by oddać cześć poecie. Moja fascynacja się zrodziła, dopiero gdy "zassałem" Kordiana na czytnik, dzięki czemu mogłem go wreszcie przeczytać w tzw. międzyczasie różnych czynności. Wcześniej by ruszyć mało mobilne wydanie pt. "Dzieła" jakoś nie miałem czasu, jedynie drobne poezje w wolnej chwili.

Bo Słowacki wielkim poetą był

Bardzo lubię wątek (raczej komediowy) o konflikcie Mickiewicza ze Słowackim. Powstały o tym nawet wyimaginowane universa
"podobno" Mickiewicz swego czasu popełnił fraszkę:
"Na dole róże,
na dole wacki.
Kto lubi wacki?
Juliusz Słowacki"

Nie banujcie, to tylko taki humor