Co do uczuć to się nie mogę zgodzić, są przedstawiane bardzo płytko i bez polotu. Tam gdzie powinno pojawiać się przerażenie widzimy tylko lekki strach u bohaterów, przecież to tylko dzieci. Ale jest to zabieg zrozumiały bo książki są adresowane przede wszystkim do dzieci i młodzieży. Ma ona przyciągać młodych czytelników a nie ich odstraszać. I w tej roli sprawdza się znakomicie.
Mimo że nie jest pozbawiona wad czyta się ją bardzo przyjemnie.

Ha w tym roku na maturze jest temat dot. Harry`ego Pottera : "Świat Harry`ego Pottera - wizja nowatorska czy przetworzenie istniejących światów? Przedstaw argumentację literacką." I jak się nad tym zastanowi do rzeczywiście pani Rowling nie wymyśliła nic nowego. Sklejka paździerzowa Ziemiomorza, Sherlocka Holmesa i jakiegoś romansidła dla dziewczynek.

Uważam, że największym atutem tej książki jest to, że czyta się ją lekko i przyjemnie, ot taka książka na lato. Co do uczuć, to rzeczywiście nie są przedstawione zbyt dobrze, ale przynajmniej akcja jest dość ciekawa, choć od początku wiadomo, że wszystko ostatecznie skończy się dość dobrze, aczkolwiek w ostatnich częściach zawsze zdażała się jakaś tragedia na koniec. Ale ostatecznie, cieszę się że ta seria powstała bo mimo swych ułomności jest ciekawa i przyciąga ludzi do czytania.

Tematy są ustalane, AFAIR, osobno w każdej ze szkół, to przede wszystkim, więc nie ma co przeżywać, że u Ciebie akurat taki temat się pojawił.

Ziemiomorza bym do tego wszystkiego mimo wszystko nie mieszał. Chociaż może tylko ja nie widzę związku... Tam prawdziwe imiona dawały władzę, tutaj tak nie ma (już prędzej w Eragonie takie rzeczy odnajdziesz, nie w Potterze). Tam opowieść o magu, tutaj - o dorastającym chłopcu, który przeżywa przygody. Tak więc, moim skromnym zdaniem, w Potterze Ziemiomorza nie uświadczymy...

Moim zdaniem fenomenem tej książki jest wygląd świata jaki stworzyła Rowling. Nie chodzi mi tutaj o sam świat czarodziejów bo rzeczywiście nie jest on zbyt rozbudowany. Myślę bardziej o tym że istnieje on w naszym -a raczej obok naszego "zwyczajnego" świata. Czytając akurat te pozycje- dzieciakom jest bardzo łatwo sobie wyobrazić, że skoro do momentu podjęcia nauki w szkole magii wiele dzieci nie wie o istnieniu świata magicznego to może i one kiedyś zostaną zaproszone do takiej szkoły i rozpoczną tam naukę. Tak więc czytając te książki często widzą siebie jako możliwych bohaterów. Można powiedzieć że czytając wiele pozycji można wyobrazić sobie że jest się głównym bohaterem. Jednak w większości przypadków są to zupełnie inne światy do których trzeba by było się przenieść w ten lub inny sposób. W przypadku HP nie trzeba się nigdzie przenosić bo jest on elementem naszego świata tylko o jego istnieniu nie wiemy.
Kolejnym argumentem potwierdzającym chęć stania się głównym bohaterem jest to kim w zwykłym świecie Jest HP. Jest on zwykłym, szarym chopcem któremu dokucza braciszek i nie dbają o niego dostatecznie przybrani rodzice, nie ma prawie nic nowego i na nic nie dostaje pieniędzy. Aż tu nagle przenosi się tam gdzie wszyscy go znają, podziwiają, gdzie ma pełne konto w podziemnym banku. Zaniedbywanymi i niedowartościowanymi wbrew pozorom czuje się wiele dzieci. W Potterze widzą że sami również jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki ich los mógł by się odmienić.
Podsumowując, fenomen hp wiąże się z przeniesieniem na tego bohatera ukrytych marzeń i nie spełnionych pragnień jego czytelników.

Ja czytałam Harr'ego tylko dlatego, że strasznie mi się spodobał a nie dlatego, że jestem jakąś wielką entuzjastką tego gatunku albo coś... wszystko zależy od tego jak człowiek do tego podejdzie niektórzy strasznie się tym zachwycają, inni nie i to jest w porzo

Mi się osobiście ta trylogia nie przypadła do gustu, nie podbała mi się to że jeden mały chłopiec ratuje cały świat itp. Magia z różdżek ? też nie dla mnie, wielka moralność i miłość? nie nie jeszcze raz nie, czytałem każdą część, jedyną która mi się tak średnio spodobała była to 3.. jak się nie mylę więzienie Azakabanu, reszta zbyt kolorowa.

Według mnie sukces polega na tym, że Harry jest biednym skrzywdzonym chłopcem i chociaż o tym nie wie do 11. roku życia jest bohaterem. Autorka oparła książkę na prostym założeniu, każdy z nas ma jakieś kompleksy, chciałby aby coś się stało w pewnym momencie co udowodni, że ludzie nas doceniają a my przekonujemy się, że jesteśmy fajni. Tak samo to wygląda z Lotto, gramy, gramy i marzymy, że będziemy bogaci itd.

Nie wszystkie książki muszą być "ambitne". Niektóre są pisane po to, aby przy nic odpocząć i do takich właśnie należy seria o Harrym Potterze. Postacie stworzone przez Rowling są wyraziste, jednoznacznie dobre albo złe, może jest to nieco naiwne.
Wszystkim polecam "Magiczne światy Harry'ego Pottera" Davida Colberta. Są to znaczenia wielu imion, wyjaśnienia zaklęć i powiązania z mitologią, historią i literaturą innych autorów.

Co do Harrego Pottera, jak już się wyraziłem w innym poście, każda część po 3 była moim zdaniem gorsza od poprzedniej (za wyjątkiem może ostatniej). Ale może to też wina z tego że po prostu wyrastałem z tego albo do następnych jeszcze nie dorosłem, sam nie wiem, bo moja mama się tym nadal zachwyca, pewnie kwestia gustu. Te pierwsze 3 części wydawały mi się takie "sielankowe", odprężałem się przy tej lekturze, a w następnych akcja coraz bardziej nabierała tempa, co mi już nie za bardzo odpowiadało. Za to "Księcia Półkrwi" uważam za kompletną porażkę ze strony Rowling, była dla mnie po prostu nudna.
Dla mnie fenomenem tej serii była ucieczka w całkowicie odmienny świat, zapomnienie o dotychczasowych problemach, oraz uświadomienie sobie że w tym "nowym" świecie pojawią się "nowe" problemy, więc tak naprawdę nie ma od nich ucieczki. Dla mnie, wtedy jeszcze małego brzdąca, było to pouczające.

PS. Zgodnie z poprzednikiem polecam "Magiczne światy Harry'ego Pottera" Davida Colberta, zwłaszcza osobom niezaznajomionym z fantastyką i nie rozumiejących wielu podtekstów dotyczących z magią...

Witam
W Magicznych światach Harrego Pottera brakuje odwołań do nowszych części ponieważ wyszły wcześniej od kolejnych tomów powieści. Niemniej jedna jest to interesująca lektura. Co do Harrego Pottera... znam na pamięć. Czyta się go łatwo, szybko wręcz przyjemnie i na dodatek jest w kręgu moich zainteresowań ( w sensie gatunków literackich). Podział na dobro i zło w Potterze też jest interesujący z innych względów, gdyż na przykład większość religii wyklucza magie uznając ja za samo zło, diabelstwo. Jednakże biorąc książkę na zdrowy rozum nie ma się pod tym względem do czego doczepiać.

Skuteczny marketing ?
Przeczytałem podczas wakacyjnego przymusowego plażowania rodzinnego.Małe dzieci - te sprawy.
Ciężki początek , wrażenie "chropawości" języka.Być może przekład nie "podpasował".Może w oryginale jest lepiej.
Przyzwyczaiłem się , i do "Pottera - dziesięciolatka" (pierwsze dwa , trzy(?) tomy) treść wciągnęła.
Trochę przygodowe , trochę tajemnicze , fantastyczność "opowiadań na dobranoc".
Kolejne tomy raziły niekonsekwentnym , chaotycznie improwizowanym światem.
Wakacje się skończyły , zakładka w połowie piątego tomu została.
Dobrze odebrałem ekranizacje (pierwsze dwa filmy zdecydowanie lepiej od książek).
Gry "na podstawie" dzieciom się podobały (Platformówki ale z rozbudowaną fabułą).
Pomysł z "dorastaniem" tekstu wraz z bohaterami ciekawy.
Opisałem wrażenia (moje) nie szczegóły (nie pamiętam).

Dla mnie seria "Harry Potter" jest oderwaniem sie od nudnego swiata rzeczywistosci... czas staje w miejscu jak sie to czyta, a wszyscy ktorzy uwazaja inaczej sa po prostu mugolami xD

zgadzam się z poprzednikami Harry Potter to książka którą bardzo dobrze się czyta. jest napisana w przystępnym języku i można nie zastanawiać sie nad nią podczas czytania i właśnie o to chodzi. Żeby książka zainteresowała, była łatwa w treści i formie.

Cykl książek o Harrym Potterze czyta się bardzo przyjemnie. Historia ta toczy się w dwuch światach: fikcyjnym i realnym. Światy te przenikają się wzajemnie. Dlatego moim zdaniem Potter odniósł taką popularność.