300 stanęło przeciwko milionom
tylko a może aż 300
gdzie się kryje potęga ludzi
w ilości czy w tym co nosi się w sercu
Oni wiedzieli po co idą
wiedzieli co ich czeka
a mimo to ich serca przepełniała duma
ich twarze zdobił uśmiech
Połączeni braterską siłą
zrobili to czego od nich oczekiwano
to czego ich nauczono
to w co wierzyli
Dla Sparty

Gdzieś daleko czekały One
samotne smutne ale dumne
również zdolne do największych poświęceń
to One ich matki, żony
te które na świat wydały tych 300

Ich ofiara nie była daremna
300 oddało życie by przeżyły tysiące
imię ich jest wieczne
chwała ich nieśmiertelna
to Oni
Spartanie

Czy dziś znalazłoby się takich 300?





Tekst pisany na gorąco, po obejrzeniu filmu 300.

Bardzo ciekawie streszczona historia Bohaterów Spartańskich, ale jak to mówią dobre goni lepsze, dlatego myślę, że przydałoby się kilka rymów, a podejrzewam, że nie byłoby w twoim przypadku z tym problemu. Uważam, że wówczas wiersz zupełnie inaczej można by odbierać, z większym patosem, choć na pewno tego mu nie brakuje. Co do filmu, to rzeczywiście, bardzo poruszający obraz i genialna, według mnie, gra przynajmniej kilku aktorów. Ale wracając do tematu, troszkę mnie razi brak znaków przestankowych, a konkretnie kropek, ale może to celowy zamysł. Jeśli chodzi ostatni wers, to mam gotową odpowiedź: W historii byłego województwa piotrkowskiego obrona terytorium Gór Borowskich zwana była Polskimi Termopilami, gdzie w czasie II wojny światowej Hitlerowcy zrobili podobną miazgę z oddziałami gen. Czyżewskiego broniącymi tych terenów.

"Ich twarze zdobił uśmiech" - ten wers trochę mi się gryzie z resztą przy czytaniu. Poza tym rewelacyjny spontan, ale myślę, że teraz na chłodno można by podciągnąć drobne niedociągnięcia o których wspomniał buczo11. Film świetny, wiersz ogólnie też udany, dobrze obrazujący pierwowzór.

Dzięki za wskazówki. Może faktycznie usiądę i na spokojnie pomyślę nad ostatecznym kształtem utworu. Co do znaków interpunkcyjnych to zabieg był celowy. Jakoś raziły mnie i postanowiłam z nich zrezygnować.