Na wsi
Wśród łaciatych pagórków
sunie rzeki wić.
Budynki posypały się
nabrzmiałe po obu jej stronach.

Tutaj do nowo napotkanych
mówi się: „Dzień dobry”
i powraca do swojej pracy.

A później przez uchylone firanki
chciwie obserwuje się sąsiadów,
aby móc roznieść cudem
zasłyszane wieści.

Każdy tu wie o innych
lepiej niż oni sami.
Belki we własnych oczach
pozostaną niezauważone.

W razie nagłej potrzeby można
zawsze głośno powiedzieć:
„To nie moja sprawa!”.