Cześć!
Mnie ostatnio wpadła w ręce fantastyczna książka. Jest to książka podróżnicza, a jednocześnie przygodowa (jak podano na jej obwolucie). Chodzi mi o książke "Gringo wśród dzikich plemion". Cejrowski zabiera nas w świat starych legend, wierzeń i inności. Dzięki Cejrowskiemu przenosimy się w świat Tarzana i Jane. Tutaj na zasadzie kontrastu mamy do czynienia z baśniowością i owianą tajemnicą dżunglą amazońską oraz zwykłym i przyziemnym pragmatyzmem związanym z przeżyciem w tej dżungli i poznaniem ostatnich dzikich indian. Świat tutaj przedstawiony jest tak inny od naszego, że czytamy tę książkę niczym powieść fantasy, zastanawiając się, czy to wszystko aby na pewno prawda.
Mnie osobiście oprócz przygód opisywanych przez autora urzekł również język tej książki i stosowane neologizmy. Czytając ją, śmiałam się do łez z reguły przez większość czasu. Jednak czasami "brało" mnie obrzydzenie albo wręcz strach i wtedy przypominałam sobie, że jednak siedzę na kanapie w swoim bezpiecznym domku i że nie ma tu żadnych wrednych szmeterlingów, przerażających canero ani zupy z małpy z pływającym stworzeniem przypominającym noworodka. Tu nie trzeba również mieć "tupetu jak taran", chociaż ten akurat przydałby się w wielu sytuacjach Jest to książka, która wzbudza wiele emocji, czytając ją, nie można pozostać obojętnym. I takie dla mnie są dobre książki - "zmuszają" nas do odczuwania. Mogą to być różne emocje - rozbawienie, wzruszenie, strach czy złość, ale nigdy nie obojętność czy - co gorsza - nuda. Jest to książka mądra, a zarazem ogromnie zabawna, w której jednak za anegdotami czy śmiesznymi przygodami kryją się poważniejsze pytania, czasem nawet kwestie filozoficzno-egzystencjalne. Nad tymi jednak czytelnik musi się zastanowić sam i na własną rękę ruszyć tę swoją "maszynkę do myślenia".
Jest to lektura od której nie można się oderwać. Polecam wszystkim!

całkowicie zgadzam się z przedmówczynią (alszka). Książkę czyta się jednym tchem, od deski do deski... Wojciech Cejrowski znany jest oryginalnych poglądów i jest postacią kontrowersyjną. Z jego poglądami możemy się zgadzać, bądź nie. Jednakże wydaje mi się, że niezależnie od tego, każdy - fanatyczny zwolennik, czy zagorzały przeciwnik - czytając "Gringo..." uśmieje się do łez. Książkę cechuje swobodny styl pisania - charakterystyczny dla tego autora.
W treści znajdziemy cenne przemyślenia odnośnie życia Indian, a także przeciwstawienie ich sposobu życia z naszym - życiem białych ludzi (jak chociażby porównanie sposobu przebiegu czasu - dla białego - czas jest linia, dla Indianina - poszczególne okresy czasu są jakby bańkami... - zainteresowanych tą interpretacją odsyłam do książki ;P ). Wszystko to sprawia, że książka pomimo lekkiego stylu - zawiera wiele głębokich myśli i wymaga myślenia od czytelnika. Polecam!

Do tej książki podchodziłem ostrożnie, gdyż Cejrowski kojarzył mi się nieco z gburostwem graniczącym z chamstwem (po obejrzeniu kilku sławetnych odcinków "WC kwadrans" lata temu w telewizji).. Po przeczytaniu, całkowicie zmieniłem zdanie na jego temat. Pisze znakomicie, ze swadą i humorem w taki sposób, że żona patrzyła na mnie jak na idiotę , gdy wybuchałem śmiechem wieczorami podczas czytania. Jednocześnie książka ta całkowicie zniechęciła mnie do jakiejkolwiek wyprawy w głąb amazońskiej dżungli, pokazując ile niebezpieczeństw kryje się tam dla człowieka cywilizowanego ( zapewne porównywalna ich ilość kryła by się dla Dzikiego w centrum większego miasta w Polsce). Oczywiście, można sobie z tym wszystkim poradzić, ale myślę, że sobie daruje, skoro nawet konserwy nie wytrzymują próby dżungli (:-)
Można z autorem się nie zgadzać, ale warto przeczytać bo zmusza do przemyśleń- wspomniane wyżej poczucie czasu jest interesujące, jednak ja pozostanę po stronie cywilizacji. Bardzo podobały mi się rozważanie na temat szamanów- ludzi którzy wśród Dzikich są najbardziej otwarci na świat i chętni nowej wiedzy. Autor wspomina też czasami o ekologii - zwłaszcza plastykowych śmieciach i to potrafi spojrzeć z takiej strony, że byłem zaskoczony. Np. spotkanie z nim w szkole w tym temacie byłoby bardziej pouczające, niż z jakimś fanatykiem ptaków, który będzie truł dzieciom jak ważne jest zachowanie Doliny Rospudy, bo ptaki żyjątka itp.. Książkę oceniam na 6 w skali szkolnej tj. 1-6 , gdyż jest wyśmienita. Po przeczytaniu rzuciłem się do zakupu drugiej ksiązki autora " Rio Anakonda". Obie polecam każdemu, kto ma poczucie humoru i jest ciekawy świata !

Zanim przeczytałem tę książkę, Wojciecha Cejrowskiego kojarzyłem tylko z jakiegoś niedzielnego programu, w którym zdawał relacje ze swoich podróży. Nie podobał mi się jego styl bycia i podobnie jak Linka, do jego książki podchodziłem z dystansem, spodziewając się, jak się później okazało niesłusznie, iż będzie to gniot.
Już po kilku rozdziałach moja opinia nt. tego pana diametralnie się zmieniła. Trzeba przyznać, gość ma talent.
Wie, jak i o czym pisać, aby zainteresować czytelnika. Każda jego opowieść, chociaż pisana z perspektywy czasu, została opisana bardzo szczegółowo i okraszona humorem słownym i sytuacyjnym może spowodować niekontrolowany atak śmiechu. Z całego serca polecam. Warto.

Mnie się też bardzo podobała! czas spędzony z tą książką był świetny!