Nocne umizgi

Umilkły już fanfary
tumult dnia dogorywa w objęciach nocy
zaczynają się budzić mroczne mary
cienie straszą i nabierają mocy

migotliwie za oknem latarnie
kołyszą swoimi biodrami
błyskając wokół marnie
kreśląc -nikłymi błyskami

poza kręgiem żarówki
ciemne tworzą się zaułki
uciekają już w noc cienie ze Starówki
w głębi słychać tylko głos pustułki

stukot obcasów wdziera się w tę ciszę
tworząc kakofonię dźwięków
już ciebie widzę ,już ciebie słyszę
zachwycony paletą twoich wdzięków

Tylko jeszcze kilka stopni
i wynurzasz się we mgle...
w przelocie muskam twoje usta
jeszcze tylko łazienka i...
lekka kolacja ze świecami w tle
za oknami czerń i pustka

Tylko nas podpatrzy latarnia
zaglądając nam do okien
całą ciebie zazdrośnie przygarniam
zalewając cię słowami miłości - potokiem