Przeglądając forum zauważyłem brak takiego typu książek czyżby nikt ich nie czytał? Ale nic to w tym temacie postaram się was przekonać iż najlepszym autorem książek jest samo życie i zawierucha wojenna... W TYM TEMACIE PISZCIE O TAKIEJ LITERATURZE

Pierwsza taką książką którą przeczytałem i która w swoisty sposób zmusza do logicznego myślenia jest Georges. PATTON "Wojna jak ją poznałem" wydawnictwa MON :
fragm. z przedmowy do polskiego wydania pióra gen. Franciszka Skibińskiego, a od siebie dodam iż książka ta zawiera nie małą dozę wojskowego humoru

Edit by Obi: Po pierwsze jeśli coś cytujesz, to ujmij to w tagi QUOTE. Po drugie nie napisałeś prawie nic od siebie. Ostrzeżenie.
Dobrze ojcze moderatorze od tego postu, cytaty cytowane przez zemnie w tagi QUOTE UMIESZCZANE będą. prawię nic =troszkę
Ale co racja to racja trzeba trochę więcej napisać od siebie książka napisana w formie pamiętnika sławnego człowieka który nie był typowym dowódcą brał udział w trzech konfliktach: wyprawa karna w Meksyku, I i II wojna światowa sprawiły iż człowiek ten znał się na fachu wojennym. książka obejmuje tylko czasy II wś w której Patton dowodził 3 armią amerykańską która posiadała najwięcej sił pancernych ze wszystkich armii aliantów. Patton swoim typowym poczuciem humoru jednał sobie wojaków niczym Aleksander Wielki ale zrażał tym dowództwo aliantów w szczególności generała brytyjskiego Montgomery'ego, pamiętnik pisany jest bardzo osobiście nie brak w nim emocji dowódcy. Książka ta jest nie tylko pamiętnikiem jest także swoistym podręcznikiem wojny dla każdego dowódcy, opisane są w nim jak używać czołgów, wytyczać linie okopów itp. Niestety nie brak tu także gloryfikacji czynów Pattona ale i są opisane słynne trzy gafy generała, ostatnia z nich stała się przyczyną końca kariery wojskowej (objęcie dowództwa nad nie istniejącą 15 armią amerykańską) która posiadała tylko szkielet sztabu i miała za zadanie katalogowanie sprawozdań z frontów II wojny światowej. Książka ta moim zdaniem powinna być przeczytana przez każdego stratega i każdego pragnącego bardziej poznać realia frontu zachodniego. Wypowiedź swoją zakończę cytatem z sprawozdania wysłanego przez Pattona do sztabu naczelnego w dniu przekroczenia Renu przez siły Aliantów, który formułę miał iście regulaminową tylko kończył się tak

"Ojciec Moderator" Mocne...

A żeby offtopicu nie było, to napiszę coś takiego:

Z pamiętników czytałem dwie pozycje. "Wspomnienia" Bernarda L. Montgomery'ego i "Żołnierz do końca" Alberta Kesselringa. I obie pozycje mnie rozczarowały. Biorąc je do ręki liczyłem raczej na więcej ciekawostek, takich, o których historia nie wspomina. Liczyłem raczej na jakieś sensowne i merytoryczne uzasadnienia dla wydarzeń. Miałem nadzieję, że coś to do mojej wiedzy wniesie nowego. Niestety... Obie książki są wielką żenadą. Kesselring na co drugiej stronie stara się udowodnić, że wszystko co złe, to Hitlera sprawka, a on nawet nie dowodził tylko był figurantem. O mordzie w Rzymie wole nie wspominać... Montgomery uznał zaś swoją autobiografię za kolejne pole bitwy i atakował w niej każdego, kto mu się w życiu nawinął. Siebie zaś przedstawił jako niezwyciężonego herosa. Koszmar.
Dotąd trafiłem tylko na dwa ciekawe tytuły z tego rodzaju.
Jedna była książka traktująca o wybitnych dowódcach była zbiorowa praca pt. "Generałowie Churchila", w której mamy piękny opis 17 najwybitniejszych brytyjskich oficerów czasów II wojny światowej. Tą pozycję mogę polecić z czystym sumieniem
Drugą była zaś książka Stanisława Strumph Wojtkiewicza, "Alarm dla Gdyni", biografia płk. Stanisława Dąbka, dowódcy polskiej Lądowej Obrony Wybrzeża z Września '39r. Pisana w ciekawy sposób książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza część opisuje lata dzieciństwa, dorastanie, początek służb wojskowej w armii austro-węgierskiej, powrót do kraju i dalszą służbę już w nowej, narodowej armii. Ciekawie opisane są niuanse służby pułkowej, sporo anegdotek i tragiczny obraz naszych sił zbrojnych pod koniec lat trzydziestych. Druga część książki już dotyczy wyłącznie samych walk o Pomorze. Można się z niej dużo dowiedzieć o przebiegu walk na tym obszarze i poznać wiele ciekawych postaci. Warte polecenia dla wszystkich, którzy interesują się Wojną Obronną 1939 roku

Inną książką z gatunku biografii którą polecam jest książka Karola Grunberga pt. "Adolf Hitler biografia Fuhrera" wydawnictwa Książka i wiedza, co ciekawe książka jest zaakceptowana przez Główną Komisję Badań Zbrodni Hitlerowskich w Polsce działający przy Instytutucie Pamięci Narodowej (wszystkie opisane książki posiadam również w formacie Pdf więc w przyszłości myślę że znajdą sie w bibliotece na razie zadowolić musicie się moimi opisami). Główną cechą książki jest przejrzystość informacji na temat wiadomej osoby i spis treści, spis nietypowy bo sporządzony w czterech językach polskim, niemieckim, angielskim i rosyjskim. Książka nie tylko stanowi doskonały podręcznik wiedzy o Hitlerze ale i o drugiej wojnie światowej, niestety moim zdaniem suche i nie emocjonalne podejście do osoby Hitlera sprawia iż książka po dłuższym poznaniu staje się iście podręcznikowa, ale z drugiej strony nie dziwie sie autorowi ponieważ jak wiemy twórca nazizmu jest specyficzną personą a takie właśnie potraktowanie jego biografii sprawia że zachowujemy zdrowy i trzeźwy obraz i dystans do opisywanej osoby. spis treści jest tak skonstruowany iż bez problemu odnajdujemy interesujące nas informacje od młodości po finalny akt Hitlera. Dziwne jest to ale gdy czytałem ją to miałem wrażenie jakbym słuchał sensacji XX wieku. Nie polecam czytania tej książki na jeden raz, bo dużo to nie daje, nadmiar informacji może jedynie wywołać falę irytacji, do tego tytułu trzeba powracać a nawet się powinno bo solidna wiedza i przejrzystość informacji są tego warte. Ja trawiłem te 500 stron przez dwa tygodnie bo chciałem ją przeczytać na jeden raz.