Od czasu, gdy na półce postawiłem „Hitlera” autorstwa Alana Bullocka nie miałem w rękach tak grubej biografii. Ponad 500 stron wnikliwej analizy, która powstawała pięć lat, obejmując nie tylko burzliwe życie bohaterki, ale także i analizę głównych prądów w sztuce dwudziestego wieku. Dla polskiego czytelnika książka ta tym bardziej jest miła sercu, iż opisuje postać chyba najwybitniejszej i najgłośniejszej polskiej malarki. Łempicka pochodziła z rodziny polskich żydów i urodziła się w końcu XIX wieku, skrzętnie zacierając datę swoich narodzin. W wieku 13 lat pierwszy zaczęła pobierać lekcje rysunku i malowania oraz uwodzenia mężczyzn, wśród których znalazł się polski arystokrata Tadeusz Łempicki, potem pierwszy mąż artystki. Jej burzliwy życiorys zawiera wiele wydarzeń szokujących nawet dla dzisiejszego czytelnika, takich jak pójście do łóżka ze szwedzkim konsulem, aby pomógł jej wydobyć męża z sowieckiej niewoli, a potem w Paryżu oddawała się orgiom z marynarzami oraz narkotycznym transom. Portret tej energicznej kobiety nakreślony został niczym powieść sensacyjna, w czasie lektury której czytelnik zastanawia się na co artystka jeszcze się zdobędzie. Portretuje ona nie tylko samą Łempicką, ale i całe pokolenie szalonych lat dwudziestych a potem i czterdziestych w Europie i Ameryce. Silna osobowość Łempickiej oraz jej trudny charakter były przyczyną wielu konfliktów, błyskotliwej kariery i lat zapomnienia. Flirtowała z wieloma mężczyznami, o jej rękę starał się wybitny rosyjski endokrynolog, który między innymi próbował leczyć impotencję Williama Butlera Yeatsa wstrzykując mu fragmenty jąder małpy. Łempicka całe życie obracała się w świecie bogaczy a i po śmierci, kiedy jej prochy zostały rozrzucone nad wulkanem w Meksyku, obrazy tej artystki trafiły między innymi do kolekcji Madonny, Jacka Nicholsona czy Barbary Streisand, która w 1994 roku sprzedała jej najsłynniejszy obraz na dwa miliony dolarów. Autorka stara się dotrzeć do prawdy o Łempickiej, zgłębić jej skomplikowany i szalony charakter, czasami przypisując jej etykietkę pierwszej nowoczesnej kobiety XX wieku, ale nie wiem czy trudny charakter, erotyczną swobodę i skłonność do narkotyków można uważać za wyznacznik nowoczesnej kobiety. To czytelnik musi ocenić sam, przedzierając się przez grube i bogato ilustrowane tomisko. To na pewno biografia, która może wciągnąć, choć także i zbulwersować.