Pierwszy raz powieść ta ukazała się po polsku w roku 1984 w miesięczniku Literatura na świecie i od razu podbiła moje serce. Tym razem ukazała się w formie książkowej, więc jeszcze raz pobudziła krążenie mojej krwi, choć czytałem ją już co najmniej trzy razy. Autor uważany jest za jednego z bardziej interesujących pisarzy współczesnej awangardy literackiej i sądzę, że jest to sława zasłużona. Niedawno ukazał się monograficzny numer Literatury na świecie poświęcony temu twórcy, więc wszystkich zainteresowanych odsyłam do owej publikacji. Przemiany należą, moim zdaniem, do łatwiejszych w czytaniu dzieł tego autora. Ta wydana 1962 roku powieść napisana jest przystępnym, żeby nie powiedzieć ubogim językiem, co jednak nie oznacza iż jest to powieść prosta w odbiorze, choć czyta się ją dość lekko. Momentami jest równie zabawna jak Przygody dobrego wojaka Szwejka czy Don Kichot, ale to dowcip zupełnie współczesny. Pod tą błyszczącą powierzchnią skrywa się skomplikowana maszyneria, niczym w oklejonym reklamami samochodzie wyścigowym. Rozwikłanie zagadek, które spiętrzył autor przed czytelnikiem jest naprawdę intrygujące. Oczywiście można je sobie darować i chłonąć jedynie dziwnie poplątaną fabułę książki, ale o ile przyjemniejsze jest wgryzanie się w jej głąb dowiedzą się tylko ci, którzy zadadzą sobie więcej trudu niż zwykły pożeracz opowieści. Kto lubi powieści kryminalne i współczesną prozę postmodernistyczną, ten nie może pominąć tej książki. Galeria dziwnych i szalonych postaci, równie szalonych wynalazków i tajemnic tkwiących pod powierzchnią codzienności zdają się otaczać czytelnika coraz ciaśniejszym kręgiem, z którego nie sposób się wyplątać. To powieść, w którą trzeba się zanurzyć, żeby poczuć jej smak. Polecam, bo dawno nie czytałem czegoś równie wciągającego.