Pocałuj nieśmiało
Pierwszy raz,
Niech serce pozna smak
Prawdziwej słodyczy

Pocałuj romantycznie
Niech nuty ułożą się
W delikatną muzykę w mej duszy

Tak namiętnie pocałuj,
Niech gwałtowny żar
Rozpali nasze spragnione ciepła i bliskości usta

Nie wstydź się,
Nie zastanawiaj
Pocałuj nim pryśnie
Magiczna bańka,
Powstała w cichym
Szepcie wspólnego pragnienia.

Scałuj cały wstyd
Zapomnijmy się ten jeden raz -
- pierwszy z ostatnich

Pocałuj szybko nim wstanie słońce.
O poranku skończy się nasz wspólny sen.

Kolejny Twój wiersz, który bardzo milo się czyta. Jakbyś opowiadala historię, może i tak jest?
W kazdym razie poprosze o wieksza próbke Twojej twórczości. Mi do gustu przypadła.

Najlepszy z Twoich wierszy, hannah.
Tak jak inne, ten również opowiada pewną historię. To plus dla całej Twojej twórczości.
Ten jednak utwór bardzo zgrabnie stopniuje uczucia: od nieśmiałości do namiętności,
pozwala historii rozwinąć się w naturalnym tempie, dlatego wybrałem ten sposród wszystkich.

Tutaj nie trzeba nic zmieniać, więc mogę się skupić tylko na chwaleniu, przy innych wierszach jednak trochę uwag by się znalazło.

Niezmiernie miło usłyszeć tak pochlebne komentarze, więc dziękuje. Zawsze mam pewne opory przed upublicznieniem swoich wierszy ponieważ zawsze trzeba liczyć się z krytyką która, chociaż motywuje do cięższej pracy, mnie podłamuje i przygnębia.
elohim.sabaoth doceniam Twoją opinię, sprawiła mi ona nie tyle przyjemność co ulgę ponieważ byłam przygotowana na słowa cierpkiej krytyki z Twojej strony.

Wolę chwalić, niż krytykować - naprawdę. Do krytyki czy oceniania jednak potrzebna jest pełna skala:
od oceny niedostatecznej po celującą. Wtedy - i dopiero wtedy - ocena pozytywna ma swoją prawdziwą wartość.
Gdyby Twój wiersz chwalił ktoś, kto komplementuje wszystko bez krytycyzmu - jaką by to miało wartość?

Bardzo mi się podoba ten fragment. Zawiera umiejętne połączenie miłości, wstydu, młodzieńczej fascynacji i dojrzałych przemyśleń. Cały wiersz czyta się lekko, jest napisany jasnym i zrozumiałym językiem z dbałością o detale. Zawiera tyle emocji, które są stopniowo uwalniane w coraz większych dawkach, aż do kulminacji w cytowanym fragmencie, że początkowo nie zauważyłem braku rymów. Ale właśnie dzięki tym emocjom rymy są nie potrzebne. Bardzo mi się podoba