Druga z moich ulubionych powieści Sienkiewicza. Świetnie napisana, przeznaczona dla młodzieży jak i dla dorosłych i dzieci. Co myślicie o tej książce? Co można by w niej zmienic? A nawiazujac jeszcze do ekranizacji co o tym myslicie, ktora wersja bardziej wam sie podobala??

Ha, to chyba moja ulubiona ksiazka Sienkiewicza. Najlepszy moment - kiedy Stas chrzci murzynow chorych na spiaczke w obozie Lindego, co za klimat!! Ale po co cokolwiek zmieniac? To klasyka dziewietnastowiecznej powiesci przygodowej dla dzieci i mlodziezy, wiec moze sie wydac troche archaiczna, ale taki jej urok.
Na temat ekranizacji nie lubie sie wypowiadac, bo to troche zlo konieczne. Nic nie zastapi wyobrazni, no chyba ze ktos nie ma wyobrazni.

Pamiętam to jak dziś, kiedy pierwszy raz czytałem W pustyni i w puszczy. Bogactwo i obrazowość opisów afrykańskiej przyrody już wówczas (było to ładnych dwadzieścia parę lat temu) była dla mnie zachwycająca. Dosłownie przeżywałem razem z bohaterami ich troski, radości, rozterki. Mokłem z nimi na deszczu i umierałem z pragnienia na palącym słońcu. Ta powieść przenosi czytelnika świat afrykańskiej dzikiej i nieokiełznanej przyrody. To nie tylko książka dla dzieci, to książka dla wszystkich bez względu na wiek i upodobania gatunkowe. Od pierwszego spotkania ze Stasiem i Nel, do powieści wracałem, żeby nie skłamać, raz do roku, przez te wszystkie lata, może też dlatego, że Sienkiewicz jest generalnie moim ulubionym autorem. Pamiętam, też, że strasznie mi było szkoda, gdy kończyłem już czytać, wtedy za pierwszym razem.
Odnośnie ekranizacji, to zdecydowanie bardziej podobała mi się pierwsza wersja. Dlaczego? Ponieważ najzwyczajniej dokładnie tak wyobrażałem sobie większość motywów opisywanych w książce. Do tego młodziutcy Mędrzak i Rosca zagrali dla mnie rewelacyjnie, a to ich role głównie są motorem napędowym tego filmu.

Ja pokochałam "W pustyni i w puszczy" jeszcze zanim przeczytałam tę książkę. Jak? Poprostu dostałam kiedyś, miałam może 7 lat, audiobooka. Potrafiłam słuchać tej książki całymi dniami. w ten sposób jeszcze zanim nauczyłam się czytać, pokochałam w pustyni i w puszczy. Potem oczywiście przeczytałam. Z filmów widziałam niestety tylko najnowszą wersję, ale nie uwazam, żeby była zła. Oczywiście nie dorównuje książce, ale żadko adaptacje dorównują książkom.

Dla mnie adaptacje filmowe to zwykle zbezczeszczenie książki. Wszystko jakoś koliduje z moimi wyobrażeniami.
A jeśli chodzi o film "W pustyni i w puszczy" to najbardziej denerwował mnie fakt, iż koślawe karykatury bohaterów wykonane z plastiku wrzucano nam, biednym dziecięciom do chipsów ;p
Komercja straszna rzecz.

A ja sprobuję nieco z innej beczki. Niestety nie mogłem nigdy tego potwierdzić bo nie miałem nigdy w swoich rękach starego wydania, ale z dość wiarygodnej relacji słyszałem o rzeczy dość niezwykłej: "W pustyni i puszczy" od lat gdzieś 40 jest najbardziej ocenzurowaną polska książką, podobno Pan Sienkiewicz patrząc z perspektywy białego Stasia, w świetle panującej poprawności, wypowiadał się w sposób bardzo nieprzyzwoity o Arabach i Murzynach. Czy z książki usunięto obszerne fragmenty? Gdyby ktoś miał wydanie z lat 50 i starsze warto byłoby sprawdzić.

W sumie to mialem dosc stare wydanie, bo bylo juz dosc widocznie zuzyte na przelomie lat 70/80, ale bylo dla mnie niezwykle: duza (A4) ksiega, z gruba, tloczona okladka i przede wszystkim kolorowe ilustracje co kilkanascie stron:))). I przez bardzo dlugi okres czasu (chyba nawet do tej pory) bardziej pamietam bogactwo tego wydania niz sama tresc... Ekranizacja (pierwsza, z tym obecnym dentysta z reklamy co to gral Stasia;)) obrzydzila mi tresc tej ksiazki do reszty, ze nie wspomne o pale z polskiego za "niemanie" pojecia, kto to byl Linde...;P. Tak, to zdecydowanie moja ulubiona ksiazka pod wzgledem jakosci wydania, a nie tresci.

Pamiętam, że jak byłam mała ( a nawet i teraz) była to moja ulubiona książka. Na początku czytała mi ją mama do snu a jak trochę podrosłam zaczęłam ją "męczyć" samodzielnie. I tak przeczytałam ją chyba z 5 czy 6 razy Idealna książka dla młodzieży. Barwna ,pełna przygód i niosąca z sobą dużo wartości ( religia, patriotyzm, przyjaźń, rodzina, poświęcenie i wiele innych). Książka którą będę zawsze z sentymentem wspominać i zawsze z chęcią do niej wrócę.
Jeśli zaś o ekranizacje chodzi to starsza jest nieporównywalnie lepsza. Tak naprawdę to nie wiem po co kręcili tą drugą. Pierwsza dużo lepiej oddawała klimat książki, miała lepszą obsadę (aktorzy lepiej pasowali do ról), wspaniałą muzykę. Ogólnie była chyba pod każdym względem lepsza od tej nowej.

Szkoda mi dzieci, które zamiast takich książek topią się w brutalnych grach i bajkach, komiksach manga itp. To jedna z książek dzieciństwa, czytana wiele razy. To nic, że wielu zarzuca jej słaby poziom, ale najczęściej krytycy sami nie byli by w stanie napisac czegos tak fajnego. A co do ekranizacji przychylam się do zdania, że stara była o niebo lepsza.

Ta książka już dawno znalazła miejsce w moim sercu. Swego czasu przeczytałem ją mnóstwo razy. Pierwsza książka którą przeczytałem więcej niż raz, a nadal jest ich niewiele. Więcej niż raz czytam tylko te, które uważam za perełki. Pierwsza książka na którą wydałem moje pierwsze z trudem uciułane pieniążki lodów sobie odmawiałem żeby jak najszybciej ją dostać, ma takie śliczne obrazki .
Za pierwszym razem czytałem przygody Stasia i Nel jak najszybciej aby wreście się dowiedziec czy dotrą do tatusia, i niesamowicie przeżywałem i bałem się o nich.

dodam tylko że drugą i trzecią książką przeczytaną więcej niż jeden raz było Quo Vadis i Faraon ( nie pamiętam w jakiej kolejności). Później już nie było tego wiele. Podręcznik od fizyki (chyba w 1 gimnazjum do tej pory fascynuje mnie fizyka) i Wiedźmin.

W pustyni i w puszczy, jest dosyć ciekawą książką, którą warto czytać ze względu na swoją treść, która jest bardzo pouczająca i ciekawa przede wszystkim. Książka ma w sobie coś co zachęca dzieci, młodzież a nawet dorosłych do swego czytania.

Mnie jednak nie podobała się ta powieść. Bardzo mnie nudziła. Może dlatego że czytałem ją z przymusu. Ogólnie nie jestem przekonany do książek Sienkiewicza. Próbowałem czytać "Ogniem i mieczem", ale nic z tego nie wyszło. Było tam pełno długich opisów, które mnie zniechęciły.

dzięki tej książce polubiłam Sienkiewicza:) nie jest nudna i wciąga.Stanowczo przebija OBIE ekranizacje:)

Edit by Rudi: Ost za spam.

Mnie się książka zdecydowanie podoba, zdarza mi się czasem do niej wracać Pierwszy raz czytałam ją w podstawówce, już wtedy mnie wciągnęła i zaciekawiła. Potem wracałam do niej w gimnazjum. I za każdym razem odnajdywałam coś nowego, inne fragmenty stawały się moimi ulubionymi. Książka ta może nas wiele nauczyć, pokazać nam kawałek świata i rozwinąć wyobraźnię.

Uważam że książka jest interesująca. Problemy z jakimi sie zmagali Staś i Nel i w jaki sposób się z nich wydostawali jest absorbujący. Nie podobały mi się długie opisy. Zawsze ich nie lubiłam. Jako młoda osoba często opuszczałam takie fragmenty w ksiązkach. Teraz już rzadziej ale niekiedy mi sie zdarza.
Jednak ogólnie rzecz biorąc ksiązka jest okey. Wiele interesujących rzeczy można się dowiedzieć.