Popatrzyłam Ci w oczy
Nie były szklane
Ani też smutne
Chociaż może...
Ale starannie to ukrywałeś
Wyciągnąłeś dłoń
Drżącą
Więc jednak się bałeś
Popłynęła łza
Nie moja, ani nie Twoja
To nasze serce płakało
Znikną na zawsze Twoje usta
Uśmiech i oczy
Mówisz "kocham" i odchodzisz
Wbrew sobie samemu

Dotknęłaś w wierszu temat, który jest (tak mi się wydaje) w większości przypadków wodą na młyn pierwszych prób poetyckich, a przynajmniej tak było w moim przypadku, choć u mnie to były rozstania na podłożu niespełnionych miłości. Twój przypadek jest bardziej bolesny.
Kiedy ktoś odchodzi kogo bardzo kochamy i chcemy, aby został z nami na całe życie, świat wywraca nam się do góry nogami, a poezja, no cóż przychodzi nam z pomocą. To dzięki niej, w większości przypadków, próbujemy wylać naszą złość, nasz ból i niezrozumienie.

Wiersz mi się podoba. W kilku słowach zawarłaś wszystko: opisałaś temat, wyraziłaś uczucia... nie rozumiem tylko jednego: dlaczego popłynęła tylko jedna łza i dlaczego To "nasze serce" płakało? Dlaczego nie napisałaś:
Popłynęła łzy
Nie moje, ani nie Twoje
To nasze serca płakały?
Może chodziło o podkreślenie, iż związek wg autorki był tak silny, iż można było mówić o jednym ciele, jednym sercu? Jednak przy takim podejściu do tematu "Nasze Serce" powinno mieć głębszy sens np. dziecko, ale w kontekście już użytych słów, raczej taki aspekt odpada... (chociaż, może... napisane Serce dużą literą?...)

A może moja interpretacja jest zupełnie nietrafiona?

Do robi7:
Dzięki za wypowiedź. A co do tego serca, to jest tak jak pisałeś późnij, chodziło mi o podkreślenie bardzo silnego związku między dwojgiem ludzi. Teraz gdy się tak nad tym zastanawiam, to słowo serce mogło być napisane dużą literą.