TRZEBA MARZYĆ

żeby coś się zdarzylo
żeby moglo się zdarzyć
i zjawiła się milość
trzeba marzyć
zamiast dmuchac na zimne
na gorącym się sparzyć
z deszczu pobiec pod rynnę
trzeba marzyć

gdy spadają jak liście
kartki z dat kalendarzy
kiedy szaro i mgliście
trzeba marzyć
w chlodnej pustej godzinie
na swój los się odważyć
nim twe szczęście cię minie
trzeba marzyć

w rytmie wiecznej tęsknoty
wraca fala do plaży
ty pamiętaj wciąż o tym
trzeba marzyć
żeby coś się zdarzyło
żeby mogło się zdarzyć
i zjawiła się milość
trzeba marzyć

To jest ciekawe, ze aby powstała miłość, najpierw trzeba ją stworzyć w marzeniach.A jak już utkasz w marzeniach i dopełnisz rzeczy doskonałej, wtedy jest szansa spełnienia.
Z biegiem lat jednak wiele marzeń pozostaje marzeniami niespełnionymi. Może i lepiej, że zostają nam w głowie, a nie realizowane są w życiu codziennym.Takim moim przykładem jest to, że kiedyś chciałam mieć rower i ktoś mi go podarował.Do dziś mało z niego korzystam. Chyba wolałabym żeby to marzenie bardziej było niespełnione niż realne.
Ale warto marzyć, bo bez marzeń ciężki byłby nasz świat, bardzo trudny świat.

Po pierwsze temat do dyskusji a nie wklejania wierszy, a po drugie ja się nie znam, ale autor chyba ma na imię Jonasz, a nie Jinasz. Ostrzeżenie.

Z poezją Jonasza Kofty zetknęłam się kilka lat temu. Książka kupiona "przypakiem" na wyprzedaży okazała się skarbem - małym wszechświatem, w którym mogłam znaleźć wszystko: życie, miłość, smutek, radość, sprawy codzienne i wiele, wiele więcej. Wielokrotnie pomagały mi odsunąć trochę rzeczywistość, tak jak wyżej wspomniany "Trzeba marzyć", ale też ją poukładać jak wspaniały wiersz "Staczać się trzeba powoli". Jonasz Kosta posiadł wielką sztukę: w prostych słowach mówić rzeczy ważne, dzięki czemu jego poezję dobrze się czyta. A i dla tych, co wolą przekaz bardziej skomplikowany coś się znajdzie ("Ostinatio determinare"). Sporym plusem dla wszystkich, którzy z poezją są nieco na bakier jest fakt, że część wierszy to teksty piosenek np. "Do łezki łezka" Maryli Rodowicz, czy "Samba przed rozstaniem" śpiewana m.in. przez Hannę Banaszak.
Co do miłości, to :"Więcej milczenia, milczenia, milczenia, tylko ta mowa przystoi miłości"

Faktem jest, że - jak pisze lothwena - Kofta znany jest przede wszystkim jako autor piosenek. Któż nie słyszał, a może i nawet zanucił pod nosem, takich utworów jak "Jej portret", "Song o ciszy", "Wakacje z blondynką", "Kwiat jednej nocy" czy "Pamiętajcie o ogrodach". Znacznie mniej osób wie, że Kofta był poetą, a także dramaturgiem (napisał np. sztukę "Wątroba faraona").

Ja swoją przygodę z poezją Kofty rozpoczęłam od przepięknego wiersza "Wołanie Eurydyki" usłyszanym gdzieś przypadkiem. Nie jestem zagorzałą wielbicielką jego twórczości, niemniej jednak szperając w tomikach znalazłam kilka perełek, w tym "Wyspę", "Epitafium dla frajera", "Kiedy się dziwić przestanę..." czy "Kołysankę współczesną". Jest w tych wierszach - pomimo tęsknoty i niekiedy żalu za tym, czego nie było lub już nie ma - ogromny ładunek nadziei i ufności. Tak więc "trzeba marzyć". Tylko ostrożnie, bo marzenia czasem się spełniają

Można by dużo pisać o twórczości Jonasza Kofty. Ale jego teksty robią to lepiej.

"Cztery ściany świata" to - jak dla mnie - wręcz genialne odbicie rzeczywistości. Która nas otacza, pochłania, której jesteśmy - niestety - częścią.

Jesteśmy zamknięci w tych "czterech ścianach".

Każdy z nas ma swoje "cztery ściany"...

-------

http://www.poema.art.pl/site/itm_11548.html