Manula Kalicka

„Tata, one i ja”

Pewnego dnia mamusia piętnastoletniej Karoliny i sześcioletniej Pauliny stwierdza, że musi odnaleźć swoją duchowość i w tym celu wyjeżdża do Afryki z panem Tongo-Bongo, czarnym jak asfalt. I znika. Dla ojca – muzyka rockowego o dość lekkim podejściu do rzeczywistości – takie postawienie sprawy jest sporym szokiem. Ma się nagle zająć córkami, zorganizować im na dłuższą metę dom, a w trybie pilnym: śniadanie, podczas gdy w lodówce stoi tylko z niewiadomych powodów krem i lakier do paznokci. Od tej pory kolejne dziewczątka, marzące o karierze wokalistek, prócz pytania „czy umiesz śpiewać?” słyszą też „czy umiesz gotować?”. Ale historia toczy się dalej: pewnego dnia na progu mieszkania rockmena staje czarna piękność – żona pana Tongo-Bongo, która sprzedała cały skromny afrykański dobytek, by wyruszyć w świat na poszukiwanie niecnego męża. Aby nie zdradzać zbyt wiele, napiszę tylko, że fabuła krąży głównie wokół uczuciowych spraw damsko-męskich. Manula Kalicka napisała de facto romans, ale jest to romans pełen barwnych typów ludzkich, zabawnych sytuacji, dialogów i celnie rzucanych przemyśleń. Doskonale bawiłam się przy lekturze, polubiłam bohaterów i chętnie do niej powrócę. Polecam ją i jako książkę tzw. weekendową i jako antidotum na podłe nastroje.