Graham Masterton jest angielskim pisarzem, który urodził się 16 stycznia 1946 roku w Edynburgu. Znany jest głównie z napisanych horrorów i mocnych thrillerów. Na jego twórczość miała niewątpliwie wpływ funkcja redaktora naczelnego magazynów Penthouse i Penthause Forum, jaką piastował w młodości. Wiele z jego mrożących krew w żyłach książek doczekało się adaptacji filmowych, stając się, podobnie jak powieści – bestsellerami, cenionymi filmami wśród rzeszy widzów. Masterton pisze również książki z pogranicza lekkiej fantastyki połączonej z sensacją ale mocno osadzonych w realiach tego świata.
Tego typu książką jest właśnie „Geniusz”. Jest to historia młodzieńca o imieniu Micky mieszkającego sobie spokojnie na Florydzie. Chłopak pracuje jako pomywacz w jednej z restauracji, a w wolnych chwilach razem z przyjacielem grają na gitarach marząc o karierze muzycznej i wielkiej popularności z tego tytułu. Od czasu do czasu na ziemię sprowadza go jego dziewczyna marząca w duchu, że Micky wreszcie się jej oświadczy i wkrótce się pobiorą. I tak upływa nudne życie Micky’ego. Gdy pewnego razu na parkingu przed marketem próbuje pomóc starszemu mężczyźnie twierdzącemu, że jest przetrzymywany wbrew swej woli przez facetów w czarnych garniturach, życie Micky’ego zmienia się diametralnie i nigdy już nie będzie przypominać tego, jakie wiódł dotychczas.
Micky jeszcze kilkakrotnie spotka tego tajemniczego starszego pana, który wywróci do góry nogami jego dotychczasowe poglądy na życie, marzenia i mentalność ludzką.
Książka jest ciekawa według mnie z kilku powodów. Po pierwsze dotyka spraw bliskich nam wszystkim, a w roli głównej postawiła zwykłego młodego chłopaka, w którym każdy z nas może rozpoznać cząstkę siebie. Po drugie, w dobie dzisiejszego rozwoju technicznego i cudów techniki, medycyny, chemii czy biologii, tematyka przedstawiona w książce nabiera nowego, myślę, że bardziej realnego znaczenia. Oczywiście, nikomu nie wmawiam, że jest to książka naukowa i do tego oparta na faktach! Po trzecie, co jest charakterystyczne dla Mastertona, kolejność następujących po sobie akcji – czytelnikowi bardzo trudno jest przewidzieć co się może wydarzyć w najbliższych fragmentach powieści. Całość jest owiana tajemnicą, a wszystkie wątki łączy ta sama osoba – zagadkowego doktora Lugnera.
Niestety, mnie osobiście nie wszystko podobało się w powieści. Niektóre fragmenty są pisane z użyciem wulgaryzmów (może autor tak właśnie chciał podkreślić daną sytuację), dodatkowo z elementami pornografii i mnie się to nie podobało. Myślę, że można było tego uniknąć.
Zakończenie jest jakby logiczną kontynuacją całości powieści, aczkolwiek jest ciekawe i dla niektórych może wydawać się i zaskakujące, tym bardziej, że nie kończy podjętego w niej tematu, zmuszając do abstrakcyjnego myślenia. Generalnie książka warta jest grzechu sięgnięcia po nią. Jednak polecam ją czytelnikom dorosłym.

Niegdyś pochłaniałem książki Mastertona i uwazałem go za bardzo dobrego pisarza, ale to bylo niegdyś. Zresztą wydaje mi się, że te powieści,które ukazywały się u nas na początku /"Manitou", "Zemsta Manitou" "Tengu", "Wyklęty"/ były znacznie lepsze. Niestety, "Geniusz" nalezy juz do tego okresu twórczości autora, o którym nie da się powiedzie wiele dobrego. Ten sensacyjny thriller moze i ma wartką akcję, ale sam główny pomysł -zrobienie z przeciętniaka geniusza- był juz wałkowany wiele razy i na wiele sposobów, przewaznie zresztą lepiej /"Kwiaty dla Algernona"/. Masterton nie wprowadza w swojej powiesci chyba niczego nowego, bo za nowośc trudno uznac ten epokowy wynalazek czy organizację, która chce wiedzę o nim ukryc. Co do erotyki, to jest jej chyba nawet mniej niz w przecietnym utworze M., ale z tago autor akurat jest znany. Konkludując, "Geniusz" idealny jest pod jednym względem - idealnie sie o nim zapomina. Oceniam 1/6.