"Misja międzyplanetarna" to powieść science fiction, w której autor, A.E. van Vogt, naprawdę popuścił wodze fantazji.
Statek kosmiczny liczący 1000 osób, posiada 30 pokładów. Jego zadaniem jest przemierzanie odległych galaktyk, na planetach których uczeni badają tamtejsze formy życia. Ludzie podzieleni są na działy zgodnie ze swymi specjalizacjami. Najważniejszym, okazuje sie w trakcie misji, jest nowy dział, którego przedstawiciel jest "specjalistą od wszystkiego", czyli skupia wiedzę z różnych dziedzin. Jak się okaże, to od niego będzie zależało, czy misja zakończy się powodzeniem, czy też nie. Na czele załogi stoi, wybrany w demokratycznych wyborach, kierownik.

Statek, na swej, liczącej grubo ponad 900 000 000 lat świetlnych /niewyobrażalne odległości/, drodze, napotyka czterokrotnie na inteligentne istoty, które są bardzo różne pod względem anatomicznym i technologicznym. Za każdym razem ludzie muszą z nimi walczyć i to nie tylko bronią tradycyjną.

Jak kończą się te potyczki, co to są za istoty i czego one chcą? To trzeba przeczytać!

Pomysł misji na tak dużą skalę jest doskonały. Można sobie wyobrażać, jakimi silnikami musi dysponować taki olbrzym i jak dużo potrzeba paliwa.
Napotykane potworki też prezentują się nieźle. Ciekawy jest zwłaszcza jeden z nich. Jego budowa anatomiczna pozwala mu żyć i poruszać się w przestrzeni kosmicznej, w warunkach całkowitej próżni i na dodatek w temperaturze zera absolutnego.
Dodatkowo możemy poznać, jak się okazuje, znane już w latach pięćdziesiątych, sposoby wpływania pozaświadomego na głosy wyborców. Autor dokonuje próby połączenia, na co najmniej kilka lat, wieloosobowej załogi statku. Różnorodność charakterów, wykonywanych zadań, często wybujałych ambicji ludzi, rodzi wiele konfliktów. Tu można pobawić się w psychoanalityka.
Wielowątkowa i dosyć ciekawa akcja powieści sprawia, że czyta się ją przyjemnie. "Misja międzyplanetarna" nie jest wybitną powieścią, ale można ja poczytać. Moja ocena to 3/6.