Gildia magów jest jedną z tych książek, które SA naprawdę godne polecenia. Przyznam się, ze na początku nie byłam do niej za dobrze nastawiona. Dostałam ją na Mikołajki; polecił ja mamie właściciel jedynej księgarni w naszym mieście. Bałam się zacząć ją czyta, bo poprzednie trzy książki, które zostały przez niego polecone były no, może nie do niczego, ale takie „na raz”. Człowiek nie odczuwał potrzeby, by jeszcze raz je przeczytać, nie mówiąc o chęci „zbliżenia” się do bohaterów. Gildia to naprawdę wspaniała książka, pełna ciekawej akcji – choć ucieczka Sonei wydała mi się ciut za długa, oraz doskonale zarysowanych (żywych, można by rzec) bohaterów. Mnie najbardziej spodobała się Sonea i Ceryni, choć wśród magów mam też kilka ulubionych postaci. Nie mogę się doczekać drugiego tomu (ma wyjść w kwietniu), jestem bardzo ciekawa jak będzie wyglądał dalszy ciąg tej historii. Teraz może być tylko lepiej. Ta książka stała się jedną z moich ulubionych. Powinien przeczytać ją każdy, kto przepada za magami tak mocno jak ja. Zwłaszcza, kiedy za oknem wciąż pada deszcz ze śniegiem. Tak jak u mnie przez cały dzień…

W sumie można ją traktować jako bardzo ciekawy wstęp do drugiego tomu... (drugi już wyszedł po polsku?). Na pewno warto przeczytać no i człowiek po przeczytaniu mam wrażenie troszkę jak po pierwszym tomie "Koła Świata" Jordana - czuć przedsmak czegoś większego, co koniecznie chce się przeczytać. Do tego stopnia, że właśnie zaczynam drugi tom w oryginale (był już w sieci Jak przeczytam dam wam znać, czy warto czekać/polować na polską wersję

Lu.

Nie dziel skóry na niedźwiedziu
Nie można wieżyć we wszystko co wydawnictwo (obojętne jakie) pisze o datach premier wydawniczych. Zwykle czeka się i czeka jeszcze długo po "oficjalnej" dacie wydania jakiejś książki.

A żeby nie było że spam to napisze jeszcze, że początkowo z pewnym sceptycyzmem podchodziłem do tej książki, jako że niewielu autorów ma talent i chęć pisania o magii i czarach a raczej wolą opisywać walki na broń białą (ale odchodzę od tematu). I nawet zostałem pozytywnie zaskoczony zarówno pomysłem jak i stylem książki. Poza tym zakończenie pierwszego tomu przyjemnie zaostrza apetyt na drugą cześć. Obym tylko nie zapeszył

Książkę czyta się lekko i przyjemnie, z drugiej jednak strony mało się w niej dzieje. Jak dla mnie trochę za mało. Mimo to wciąga. Nie spodobało mi się zakończenie, jest przewidywalne i kilka wątków pozostało niewyjaśnionych, jednak najpewniej zostanie to nadrobione w drugiej części. Bardzo fajne są natomiast postacie i opisy ich przeżyć wewnętrznych. Główni bohaterowie sprawiają wrażenie autentycznych. Nie spodobali mi się natomiast "Złodzieje". Jak w tak racjonalnym świecie może istnieć organizacja przestępcza o której istnieniu wszyscy doskonale wiedzą? Magowie sprawili natomiast wrażenie zbyt hmm... ludzkich? Po za tym ich działania sprawiały wrażenie trochę zbyt opieszałych. Nie mogli ujawnić faktu iż Sonea może stanowić zagrożenie i skontaktować się z nią za pomocą łącznika? Wydawało by się to bardziej na miejscu, przecież zdawali sobie sprawę z tego iż się ich obawia. Nie spodobali mi się też "Gwardziści", którzy zostali wykreowani na bandę frajerów, a przecież to zawodowi żołnierze króla!

Zachęcony opiniami tu i ówdzie spotykanymi postanowiłem się pewnego pięknego dnia zaznajomić z ową pozycją. Zwłaszcza, że Autorka, o ile mnie pamięć nie myli, z Australii pochodzi i była tam objawieniem fantastyki a co za tym idzie książka bestsellerem stała się w mgnieniu oka. No więc Autorka orientalna (nie miałem przyjemności wcześniej nic z tego kontynentu czytać) i zachwalana więc co mi tam . Od słowa do czynu, kniga przeczytana i jedyne przemyślenia jakie mi się nasunęły to nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Postać głównej bohaterki oklepana jak jasna cholera (na początku nie chce, potem chce - ile razy już to było na warsztat brane przez innych pisarzy - zazwyczaj lepiej), psychologia postaci siada (wydają mi się jakieś takie papierowe), po kilkunastu stronach domyśliłem się już zakończenia ( i cholera przwidziałem dobrze, co strasznie irytuje). Ogólnie nie polecałbym jej nikomu ale to już mój skromny degustibus jest, zwłaszcza, że ma to to mieć sześć części, czy jakoś tak. Według mnie jest wiele ciekawszych pozycji w księgarniach.

yaqb1981 z tego co wiem wyszlo tylko trzy czesci i ostania konczy sie raczje tak ze nastepnych byc nie powinno. Przyzam ze pierwsza ksiazka byla ciezka (przeczytalem ja tylko raz) natepne czesci sa juz duzo bardziej wciagajace. Drugo przedstawia jej nauke w szkole a trzecia jest ppkazuje o wojnie. Ostatnia czesc wedlug mnie jest najlepsza z calej tej trylogii no ale kazdy ma swoje gusta. Ja w kazdym razie pomimo ciezkiego wstepu polecilbym reszte

Przeczytałem wszystkei trzy cześci i musze powiedzieć, że książka jest słaba - przeczytałem w zasadzie z obowiazku (nie lubię nie skończyć serii).

Co mi się w książce nie podoba?
-system magii prosty i nieciekawy (a "czarna magia" to już szczyt wszystkiego.)
-świat przedstawiony w książce sprawia wrazenie małego (byc może z racji niezbyt wielkiej liczby bohaterów).
- głowna bohaterka sztampowa aż do bólu (jak ktoś już wyżej napisał, najpierw chce, potem nie chce etc.)
....
i można by tutaj dłuigo wymieniać, ogólnie sprawia na mnioe wrażenie podobne do większości książek Norton z cyklu Świat Czarownic, które są raczej...przeciętne.

pozdrawiam

A to przepraszam, pamięć już nie ta Chociaż i tak raczej nie kupię pozostałych części, może ktoś ze znajomych się w nie zaopatrzy to wtedy może przeczytam z czystej ciekawościale. Ale dzięki za sprostowanie.

A ja lubię książki, w których występuje niewielu bohaterów. To dla mnie plus, a nie minus.
Między innymi z tego powodu nie przeczytałam - Sagi o ludziach lodu. Za duże nagromadzenie bohaterów; na początku jest to fajne, a potem wszystko ze wszystkim się miesza.
Człowiek nie wie, o którym bohaterze czyta, zaczyna się gubić i zniechęcać.
I rzuca książkę w kąt. Ludlum ma ten sam problem - na kilkunastu stronach wrzuca tylu bohaterów, że nie wiadomo, o którym w danej chwili pisze. wiesz, że już wcześniej widziałeś w tekście te nazwisko, wiesz, że powinieneś "znać" tę postać, ale nie masz pojęcia kim jest i gdzie się znajduje.
Ani jaką rolę ma do odegrania w tej historii...
Dla mnie niewielka ilość bohaterów, ale za to lepiej zarysowanych, znacznie podwyższają wartość książki. I wydaje mi się, że u Trudi tak właśnie jest. Oczywiście, to tylko moje zdanie; śmiało można się ze mną nie zgodzić.

Zgadzam się z Lord-Darth-Viadro: książke czyta się lekko, zakończenie jest łatwe do przewidzenia, trochę zalatuje nudą i wtórnością. Bohaterka działa na przekór swej woli, potem ratuje wszystkich na przekór ich woli:), jak dla mnie jest postacią zbyt "słodką". Można przeczytać dla zabicia czasu, ale według mnie nic rewelacyjnego.



Nie masz za co przepraszać, na wiki jest napisane, że na lata 2009 - 2010 planowane jest wydanie sequela składającego się z 3 części, więc wsumie będzie 6.

Mi podobała się seria: "Wiek Pięciu" (The Age of the Five) - nie wiem czy została już wydana w Polsce ja czytałem po angielsku. Pierwszy tom dosyć nudny ale wciąga.

Ja przeczytałem tylko pierwszą część trylogi , zrobiła ona na mnie pozytywne wrażenie bardzo dobrze się czyta niewiem czemu Zybex się przyczepił jak dla mnie to właśnie świat (Slumsy) i system magii są ciekawe . Z bohaterów najbardzie podoba mi się Ceryn jest śmieszny ale gdy tego trzeba poważny do tego świetnie orientuje się w sumsach

Ufff, jak na razie jestem w połowie trzeciego tomu i wrażenia są następujące:

- Pierwszy tom - świetny, do tego stopnia, że skłonił mnie do przeczytania pozostałych po angielsku
- Drugi tom - bardzo nierówny. Plus za voltę w środku ksiązki, na początku jednak wątek "nowej w szkole" wciąga, a pozostałe - raczej skłaniają do przerzucania niecierpliwie stron aż narracja znów wróci do głównej bohaterki. Ostatnia 1/3 książki lepsza od rwanego początku
- Trzeci tom - jak na razie bieda. Wyraźnie gorszy od pierwszych dwóch, akcja ciągnie się, jakoś zupełnie się nie potrafię wczuć w książkę. Dodatkowo system magii faktycznie jakoś rozczarowywuje - dużo bardziej odpowiadały mi pod tym względem "Akta Dresdena".

Pozdrawiam,
Ł.

Czytałem pierwszy tom i Mnie się podobał. Autorka pisze ciekawie chociaż po przeczytaniu książki miałem uczucie pewnego niedosytu. Czekam na tom 2 z nadzieją ze autorka się rozwinęła jednak wypowiedzi poprzedników sprawiają że mam coraz mniejszą nadzieję . Po prostu umieram z ciekawości co do losów małej czarodziejki )))

Przeczytałem dwie części i bardzo mi sie podobały ale moim zdaniem drugi tom jest słabszy, motyw Dannyla troche mi wadził .Pozatym motywacja Regina była mało wiarygodna przynajmniej dla mnie.
Nie mam nic do stylu pisania pani Canavan ale przeszkadzają mi niektóre rozwiąznia fabularne.

Starałem się nie dac spoilera

Przeczytałam na razie tylko pierwszą cześć. Książka bardzo mi się spodobała, czyta się ja lekko. Jest jedną z moich ulubionych książek. Teraz szukam tylko drugiej części, choć zaczynam mieć wątpliwości czytając niektóre recenzje czy będzie równie dobra jak pierwsza cześć.