Stojąc w tak niewielkim obszarze
Dostrzegam jedną kroplę
Spływającą po okrągłej ścianie
To już tyle trwa, ile jeszcze będę czekał?
Nie znam odpowiedzi na to dręczące pytanie
To ciągle trwa i ciągle żyje
W mojej wyobraźni uczuć
Wiedząc, iż ona nic nie czuje
Myśląc, że jest jedynie cieczą
Czy mylę się tak mówiąc?
Ta kropla, to jej łza
A ja czekam w otchłani studni
By dotknąć jej błyszczącej bezradności
A zyskać nadzieję, która powoli umiera...

by Nelo_Angelo

-----------------------------

Stare dzieje - wspominam . . .

Śliczny, taki wiarygodny, taki obrazowy... jakbym widziała Cię na dnie tej studni, czekającego na łzę, na jej zimny dotyk i słony smak, aby napełniła Twoje serce nadzieją... skąd ja znam ból nieodwzajemnionych uczuć?

Ognisko nadziei dawno już zgasło
stłamszone niewiarą, bólem i płaczem
stłumione spojrzeniem, które mówi wszystko
i nic zarazem
skierowanym nie na mnie, lecz do mnie
i już wiem; nic nie wiem...
dlaczego nią nie jestem
jej szczęście zabija
miotam się w agonii
niech to się skończy
niech Miłość przestanie boleć


Na szczęście już przestała