Dzisiaj straciłem wszystko
Nie ma już sensu życie
Wiara zginęła w mroku
Miłość stracona też
A brak nadziei
Zabija mnie

Może mi ktoś pomoże interpretacji emocjonalnej, bo ja... no tego - innej wrażliwości jestem człowiekiem i nie wiem, parafrazując tekst jednej z powieści: "czy jestem tu ganiony czy chwalony"?

A teraz rozbiór logiczny by Chesuli:

Stratę rozumiem - sam się do niej dzisiaj niewątpliwie przyczyniłem
Sens życia - tu chyba pomogłem, bo dzięki stracie, odkryłeś "powołanie" poetyckie
Wiara - tu chyba mowa o wierze w łagodnego moda
Miłość - jednoznacznie i nieodwołalnie dementuję i gotowy jestem poddać się testowi DNA
Nadzieja - mówią, że ona umiera ostatnia, a Ty dopiero piszesz, że jej brak Cię zabija

Reasumpcja: WOW!!! @gregdalvik napisał dwudziesty post.

Jako podmiot liryczny kwestię oceny merytorycznej postu pozostawiam Adminom

Hmm, Chesuli, wprawdzie takie rzeczy to ja już dawno miałem, ale czy podmiotem lirycznym nie jest postać mówiąca w wierszu? Bo jeśli tak, to nijak nie możesz być podmiotem litycznym, bo to do Ciebie adresowane jest albo co

Co racja, to racja Mori.
Ale ja to miałem jeszcze wcześniej a dodatkowo napisałem, że na tę "lirykę" to ja jestem wrażliwy inaczej (i tak dobrze, że wiem, że to liryka)
Pewnie tam powinno być "przedmiotem" lirycznym, o ile oczywiście coś takiego w ogóle istnieje, a ja prawidłowo dokonałem parafrazy z wzajemnych relacji tzw. strony podmiotowej i przedmiotowej czynności prawnej
A tak na serio, to Ty nie masz serca!
To mnie za gardło ściska, serce ulata mi pod chmury, a w duszy chór anielski śpiewa chorał gregoriański do nieskończoności - wszystko z dumy, że mi wiersze dedykują - a Ty czepiasz się takich szczególików? Podmiot, przedmiot - a co to za różnica wobec tego FAKTU
To pewnie zwykła zawiść. Najpewniej tak!