Najbardziej szokowały mnie dziwne, często ordynarne i poza (na szczęście) moją wyobraźnią przeżycia ludzi, którzy przewijają się w klubie AA. Autor dobitnie utwierdza mnie
w przekonaniu, że niestety często człowiek musi dosięgnąć dna, żeby zrozumieć, że już niżej upaść nie można…

Bo człowiek jest taką istotą, która postępuje rozsądnie dopiero wtedy, kiedy inne środki zawiodą i nie ma już innego wyjścia.
To samo tyczy się AA.
Nie mniej jednak, to dobra książka i ciekawa historia.