Baśniowy świat utkany jest z pragnień.
Baśniowy świat to nasz prywatny eden.
To gniazdo spowite, niespełnionym marzeniom...

Ale czary nie istnieją -
nie istnieje baśniowy świat.
Imaginacje o niewidzialnym księciu - to zwykłe mrzonki.
Głupiutkie marzenia o szczęściu - nic więcej
...wpajane nadzieje o pożądanym dobrobycie.

Niestety, kiedyś ta fikcja się kończy.
Puste banały należy wymazać-
zajmują niepotrzebnie miejsce w pamięci...
Mała dziewczynko - nie słuchaj frazesów,
nie wierz słowom, nie ufaj ludziom.

Rzecz w tym dziewczynko,
że ludzie nie są skłonni do poświęceń,
nie pomogą ci wstać gdy upadniesz,
nie pochwycą cię gdy lecisz w dół,
nie oddadzą zagubionej korony...

Biedactwo...
uwierzyłaś w fantastyczną krainę snów,
gdzie wszystko jest możliwe,
W której kłamstwo można zwyczajnie sprostować,
W której inspiracje i najskrytsze pragnienia są na wyciągnięcie ręki,
I Dokąd cię powiodła ta niezłomna wiara?
-Ugrzęzłaś w nicości,
Teraz dorośniesz...
szybko pożałujesz tej wielkodusznej naiwności .
Życie omota to niewinne serce,
ludzie zatrują ostatnie czyste myśli,
a wtedy,staniesz się taka jak oni.

Powoli dziewczynko, zaczniesz się zatracać
-i moralność przestanie istnieć.
Aż nadzieja zrodzi zawód...
Chęci zamienią się w bezsens rutyny...
Tak wyglądają dorosłości plony.

Będą mknąć ku tobie z ogromną siłą
-a wygląd ich to drobne sztylety,
mienią się niczym małe brylanciki,
Głupia dziewczynko!
-to nie są skarby,
nie próbuj podskakiwać wyciągając rąk w ich stronę
-krwią poplamisz białą sukieneczkę...
Chciwość to drugi z grzechów głównych.
Nie żałuj aniołku, bo w nagrodę na dłużej zachowasz czysty umysł
- może nawet zachowasz człowieczeństwo.

Twe serce pełnymi obrotami,
próbuje dopatrzeć się żartu w mych słowach,
jeszcze żywisz nadzieję na element zaskoczenia,
jeszcze nie chcesz uwierzyć w zbyt bolesną prawdę
-a tylko tą jedną w życiu usłyszałaś.

Dziewczynko stój....!!!!!

.................................

Dzieci niestety, wierzą w nieomylność swoich fantazji...,
Dziewczynka podskoczyła, wystawiła delikatne rączki
- rozpoczęła proces nieodwracalnych destrukcji,
W pierwszym sztylecie znalazła używki - popłynęła narkotycznym nurtem.
W drugim otrzymała gwałt i przemoc.
Trzeci zaś z kolei, obdarował ją nienawiścią za utracone dzieciństwo.
W Czwartym, odkryła źródło największego potępienia....
- bardzo mi przykro mała dziewczynko, samobójcy nie idą do nieba...

Tak o to pękła jej bańka mydlana
(Jeden za drugim, odlatywały z niej bajkowo-tęczowe kolory)
W końcu prysła, zostawiając dziewczynkę bez ochrony
Spadała więc w dół, wciąż szybciej i szybciej...
U kresu lotu zderzyła się z życiem...
Rozwalając głowę o szarą skałę rzeczywistości

już tylko jej nie spokojny duch
co dzień krąży między nami.
I szepce bezgłośnie, o wyczekiwaniu na dzień,
gdy zamieni się w nową materię - coś na kształt pyłu,
Wtedy, może ktoś przypadkiem chwyci ją w garść,
może nawet rozsypie
na tej pięknej,
tej wymarzonej
tej baśniowej plaży.

Niesforna dziewczynko...
Głupiutka dziewczynko...
Prędzej uwieńczysz posłaną aksamitem, kwadratową przestrzeń,
rzucona przy akompaniamencie cichego płaczu,
jako ten ostatni prezent,
w pożegnalnym geście, podarowany nieszczęsnemu denatowi
- być może będzie twoim następcom,
kolejny samobójca, który nie mógł uwierzyć...
Kolejny, któremu brakło sił by stawić czoła życiu.

Na pocieszenie dodam, iż jednego jestem pewna :
Jako pył, nie odczujesz nigdy więcej bólu,
nie doznasz już bezwładnej rozpaczy,
nie pożałujesz też utraconych Idei - poświęconych ze strachu.
Osiągniesz przecież, ostatnie stadium ludzkiej postaci...
- ostateczny etap istnienia.
Wolna, lekka i niewzruszona
-wezwiesz nas do siebie, swym dziecinnym śmiechem.
...ale czy na pewno chcesz być tylko pyłem?...

Na wstępie, zauważyłem mały błąd, mianowicie: wers 7., zamiast dziewczynką powinno być dziewczynkom.
Teraz sprawy bardziej istotne. Odniosłem nieodparte wrażenie fatalizmu krzyczącego z wiersza. Mniemam też, że taka poezja nie jest skierowana nawet dla starszych dzieci, a już na pewno nie dla młodszych. Toż to byłby płacz i zgrzytanie zębów, gdyby coś takiego przeczytało dziecko. Szczerze mówiąc to ja również nie mam zbyt pozytywnych odczuć co do tego. Jeśli człowiek nie ma marzeń to jest pusty jak wydmuszka, jak stodoła przed żniwami, jak studnia bez wody. Podążając, z kolei za Twoim tokiem myślenia, sądzę że ostatecznym etapem istnienia jest nicość, w której wszystko jest zatopione i powoli acz skutecznie się rozpada. Sporo prawdy jest w Twoich słowach, dotyczących zawodu po nie spełnionych marzeniach. Bardzo spodobały mi się te , ale czy na całe życie, podobno czas leczy rany, tym skuteczniej im dłużej. Chociaż zawsze zostają brzydkie blizny.

Do Buczo11,

Dziękuje za komentarz, masz w nim sporo racji, to z pewnością nie jest wiersz dla dzieci i nie miał nim być, optymizmem również nie grzeszy, każdy ma czasami dzień, kiedy wszystko jest przeciw niemu, i targają nim negatywne odczucia i emocje, ja taki dzień miałam i potrzebowałam oczyścić się z tego wszystkiego, ten wiersz mi w tym pomógł, Moim zdaniem po śmierci podejmujemy kolejny etap istnienia, obierzemy kolejną drogę, jestem katoliczką, chociaż z dosyć radykalnymi poglądami, nie wieże, że to wszystko, co się dzieję jest po nic, i że trwać tak krótko.Zwykle jestem w zdecydowanie bardziej wesołym nastroju, błąd już poprawiam  Przepraszam za niego, ale było dosyć późno a mój mózg po 10.00 Pracuje na zwolnionych obrotach: D. Cieszę się, bo napisania skoro wymusił chociażby na jednej osobie jakieś uczucia 

nie trafia to do mnie wcale a wcale czuje jak bym czytał pamiętnik 13-letniej dziewczynki, którą zostawił jej 13 letni chłopak bo wolał sie oglądać za pokemonami czy innym ....
porównania silą się na głębokie i wzniosłe, ale uwaga nie mają zbytnio sensu.
Druga sprawa czuje, że jako Facet nie mam czego szukać w tym "wierszu". Został on napisany w sposob nie do przyjęcia. Nie skłania mnie do żadnej refleksji a do politowania się i wyrazów współczucia po sprowadzeniu tego do takiej wspólnej.
Pesymizm jaki się przejawia w tych zdaniach to jedno (nie kazdy utwor jest wesoły) lecz brak tutaj tego czegoś
Pomijam kwestie prochu. Po doczytaniu do tego momentu zmusiłem się by doczytać do końca mówiąc sobie, że zaraz sie to skonczy. Ten proch to kolejna stylizacja na "głębokość" utworu. Używanie jednak takich zabiegów mija się z celem i wcale nie sprawia, że ten twój wypocinek staję się bardziej metaforyczny i tajemniczy.
Nie obrażaj się tylko, a zacznij więcej pisać w mniej błahy sposób.
Powodzenia

Maroldzie bawią mnie twoje komentarze i wcale nie dlatego że jestem złośliwa, ale dlatego że na swój dobitny sposób napisałeś prawdę. Chciałam stworzyć coś błahego ale z poważnym przekazem, no niestety jeszcze muszę dorosnąć do tego etapu Po analizie twoich słów doszłam do wniosku, że faktycznie wiersz ten jest po prostu do d...y delikatnie rzecz ujmując , więc go poprawiłam nie wiem czy jest lepszy , jaki by nie był ma teraz dla mnie więcej sensu. No i przejdę do sprawy podstawowej, ja nie pisze dla poklasku ludzi, te słowa nie mają wzbudzać litości tym bardziej zrozumienia autora. One mają mieć jakiś sens, może dla kogoś kto przechodząc przez ciężkie chwile, powie sobie: " ma racje " i dopasuje te wypociny do tego z czym musi się zmierzyć. Publikuje też po to , by nabrać więcej odwagi i śmiałości, ocena i komentarze ludzi to najlepszy trening :) Nie przestane pisać, muszę się jakoś wyżywać, a karate i inne sporty są dla mnie i osób w pobliżu mnie sporym zagrożeniem :D XD
Pozdrawiam :)

to chyba Twój problem Autorka nie pisze o chłopaku i pokemonach lecz Ty.



Raczej wiele zdań w Twojej wypowiedzi nie ma sensu - "że nie skłania do refleksji", to Twoja sprawa, że Ciebie nie skłania - ".. do politowania" a co to jest? prośba o KRS? - "że nie masz czego szukać?" poszukaj gdzie indziej. I to jeszcze jako Facet z wielkiej:) No comment Facecie, moja rada: poszukaj "tego czegoś gdzie indziej", ja dalej nie czytam Twoich wypocin.

Nie jestem przekonany czy Twój utwór można nazwać wierszem. Brak mu jakiegokolwiek rytmu. Czy ta się to jak opowiadanie, które w losowych miejscach podzielono na wersy.

Tym, co autor miał na myśli w ogóle się nie zajmuję, bo to bardziej moja subiektywna ocena.

Poczytaj o budowie wiersza, środkach stylistycznych. Na pewno pamiętasz ze szkoły, co to jest analiza i interpretacja wiersza. Spróbuj podobnie postąpić ze swoim i wyciągnąć wnioski.

Kazda Ocena jest Subiektywna to po 1
po 2 mnie nie skłania do refleksji czy tez w gombrowiczowskim stylu "nie zachwyca" jak widze po raz enty w takiej twórczości bardzo zbliżone zwroty, porównania (czyt. dla przykładu wiersz o miłosci = napewno cos o nocy i gwiazdach )

@mała herba
to nie jest moj problem w zadnym razie.
pisze o odczuciu jakie mi towarzyszyło przy czytaniu. Watpie też by autorka chciala byc postrzegana w ten sposób (jako 13 latka) uznałem więc za stosowne ukazanie tego.
kolejna sprawa ze nikt Cie do czytanai mojej tworczosci przeciez nie zmusza to po 1 po 2 Ja czytam kazdy wiersz ktory mnie tutaj zaintryguje tytułem a tych ktorych nie czytałem nie krytykuje/chwale ciekaw jestem wiec w jaki sposób, przekazując mi ten "ukryty przekaz" ze moje wiersze nie maja tego czegos, miałbym uznac twoją uwagę za godną jakiekolwiek zainteresowania z mojej strony skoro Ty nawet nie czytałaś tego o czym piszesz ....

@rozejowska1
Pisz, a im więcej napiszesz tym lepiej Ci to będzie szło tylko jedna uwaga ode mnie staraj sie szukac tematów nie oklepanych nie zawsze sie da ale warto próbować

Drogi Maroldzie

Przeczytałam wszystkie komentarze zamieszczone przez ciebie na tym forum, doszłam do wniosku że ok. 99% z nich to negatywy, biorąc pod uwagę różnorodność tych że wierszy, myślę że najczęściej nie masz zielonego pojęcia o tym co autor wiersza chce ( chciałby,) przekazać, oraz o czym pisze . Co swoją drogą jest bardzo smutne. Czytając twoje wypowiedzi ( nie mówię tutaj o swojej twórczości, ponieważ ciężko ją zrozumieć, nawet jeżeli wydaje ci się że jest to pamiętnik 13-to latki, pokemony itp . to zapewniam cię, że taka forma jest idealnie dopasowana do przekazu ) dochodzę do wniosku, że tak naprawdę nie spotkało cię w życiu nic naprawdę bezdusznego, co odebrało by ci sens życia ( nie mam tu na myśli tylko niespełnionej miłości). Nie rozumiesz większości autorów ponieważ nie zmierzyłeś się z podobnymi przeżyciami, czyżby stąd tak częsta krytyka ??? Jeżeli się mylę to z góry bardzo bardzo przepraszam za błędną ocenę twojej autobiografii.

Ps: Uno : Noc i gwiazdy ???? No proszę cię.......... nie przepadam za takimi tematami ( delikatnie rzecz ujmując- bleeeeeeeeeeeeee ),
duo : każdy autor doskonale wie co chce przekazać i dam sobie rękę odciąć że czyta swoje wiersze . Moja rada?: poszerzenie horyzontów.
Pisanie o radości życia i kwiatkach ???.. Przemilczę ten pomysł ..... (obłuda)

co mysle o tym wierszu? mnostwo masla maslanego, nietrafionych zwrotow i porownan.
najlepiej moje odczucia oddaje fragment wiersza:



(puste banaly = maslo maslane, etc...)