Twoje mysli klebia sie,
jak klebia sie chmury, z ktorych na spekana ziemie ma spasc zyciodajny deszcz.

Twoje cialo wygina sie,
jak wyginaja sie galazki wierzby targane przez szalejacy, bezlitosny wiatr.

Twoje serce bije,
jak bije pobudzony do zycia dzwon w wiezy koscielnej.

Twoja wiara wyrywa sie,
jak wyrywa sie dziki jelonek zlapany w sidla ludzkosci.

Twoja dusza spokojna,
jak spokojny jest starzec u kresu swego istnienia.

Twoja twarz rozesmiana,
jak rozesmiane sa dzieci powracajace ze szkoly do domow.

Twoje spojrzenie bladzace,
jak bladzenie doroslego probujacego ominac to co zle w zyciu.

Twoje rece drzace,
jak drzy kobieta po wydaniu na swiat nowego czlowieka.

Twoje powieki opadaja,
jak opada kurtyna po zakonczonym w teatrze wystepie.

Twoja postac splamiona,
jak splamione sa krwia rece... mordercy.

Po tym mozna go poznac.
Po tym mozna poznac bezlitosne, radosne zycie...