Trwam, od dawna kręte życie swoje wiodę
Poprzez mgły i nocy ciemnej mrok
Wraz ze słońcem co dzień wschodzę i zachodzę
W długi dzień łukiem płynę w ciemny bok
Dokąd pójść - dziś wybierać jeszcze mogę
Pies mój złapie może szczęścia jakiś trop
Dziś ostatnią w życiu swym obieram drogę
Jutro pierwszy stawię na niej wielki krok

I bez cienia w słońcu jasnym trwam i chodzę
Każdy słaby i niepewny jest mój krok
Brakiem szczęścia swoją duszę karmię, głodzę
I zatęsknię za nim, nim zapadnie zmrok
Smutek przyjacielem w życiu mym i w drodze
Każdy ze mną równy stawia krok
Czasem resztką szczęścia w rozpacz Go ugodzę
Gdy nie widzę tych przed nami nagich zwłok

Wciąż zmeczony, bytu jestem zaprzeczeniem
Choć ma droga wiecznie będzie trwać
Mój przyjaciel Smutek pójdzie za mym głodem
Gdy nam piach w oczy ostro będzie wiać
A gdy przejdę moją wieczną długą drogę
Znajdę miejsce i przez wieki będę spać
Mój towarzysz spocznie na kamiennym moim grobie
I rozpacz wielka serce jego zacznie rwać