Ludzie chowają się pod parasolkami
Nie widzą szczęścia, które jest w deszczu
Opadającym na ich czoło.
Nie czują radości z kropli spływającej po ich twarzy.
Chowają się pod tymi parasolkami,
Jakby deszcze chciał im zrobić krzywdę.
Uciekają przed kałużami,
Omijają je dużym kołem.
Tylko dzieci widzą szczęście w takich zjawiskach.
A ci co cieszą się z deszczu uważani są za głupców.



wiem... nie mam za grosz talentu...

Nie można nie zgodzić się z treścią wiersza, szczególnie z ostatnim wersem. Podobnie jest z ludźmi, którzy ciągle są uśmiechnięci, ileż to razy nazywa sie ich niespełna rozumu, bo cieszą się z niczego. A dla mnie cieszyć należy się ze wszystkiego co ciekawe i co przynosi dzień, z każdych małych szczęść, a jeśli deszcz muska nam twarz i to jest przyjemne, to dlaczego nie radować się tym. Gratuluję spostrzegawczości w obserwowaniu zachowań ludzkich i przelewaniu tych spostrzeżeń w formę wiersza. Od razu skojarzyła mi się Deszczowa piosenka i Fred Astaire (albo to był Sinatra, jeśli się mylę, to proszę o sprostowanie) tańczący w deszczu z parasolem.

Gene Kelly a właściwie Eugene Curran Kelly wykonał ten niezapomniany szlagwort.

Zycie sklada sie z malenkich elementow tworzacych mozaike dnia codziennego, a dziecie nie posiadajace trosk dnia dzisiejszego ani jutrzejszego potrafia cieszyc sie drobnostkami. To my, dorosli, zabiegani nie doceniamy tych malych "szczesc", ktore nas otaczaja, i ktorych jestesmy swiatkami kazdego dnia. W dawnych czasach deszcz byl blogoslawienstwem (o ile nie spadlo go za duzo). Tak jak poprzednik gratuluje spostrzegawczosci. Brak rymow dziala tylko na korzysc wiersza.

p.s. Wychodzi na to, ze ludzie uwazaja mnie za niespelna rozumu bo lubie deszcz...

Człowiek - jego czoło, twarz.
Ludzie - ich czoła, twarze.

jeśli chodzi o mój gust to trafiłaś w mój gust idealnie, pozytywne przesłanie, brak rymów i ogólnie lekki wiersz. Jestem na tak

Wiersz jest bardzo sympatyczny, optymistyczny i szkoda tylko, że autorka poprzestała na jednej tylko próbie (przynajmniej na razie). Gorąco zachęcam do dalszych publikacji .
Uwagi przedmówców odnoszące się do rymowania wierszy skłoniły mnie do zabrania polemicznego głosu w tej sprawie. Uważam mianowicie, że znacznie trudniej jest wyrazić swoje uczucia w formie rymowanego utworu, choćby z powodu oczywistego ograniczenia w doborze odpowiednich słów. Rymowany umiejętnie utwór nawiązuje do klasycznych wzorców, trwale zapisanych w historii kultury. Oczywiście, rymowanie „na siłę”, kosztem jasności przekazu, nijak nie podnosi walorów wiersza i jeśli ktoś nie ma wystarczającej inwencji w tej dziedzinie, to może łatwo zepsuć najlepszy nawet pomysł poetycki. Nie sugerując żadnych wniosków zauważyłem, że na tym forum rymowane utwory są w ogromnej mniejszości.

No właśnie - chowamy się pod parasolkami.

Tak już mamy...

Chowamy się pod jakąś "parasolką", a jak jej nie mamy, to ją sobie wynajdujemy, pożyczamy, może nawet - kradniemy...


Bo jesteśmy dorośli. Niby jesteśmy.


Przecież to głupio stać na deszczu i moknąć... włazić w kałuże... skoro można je ominąć.


**********


Moje najszczersze gratulacje dla autora/autorki wiersza za trafne uchwycenie fragmentu szarej, deszczowej rzeczywistości.