Ucichl szum drzew, spiew ptakow i ulic zgielk.
Zamarl caly swiat.
Ulecialy pod niebo ludzkie serca jak miliony motyli,
podazajac do Piotrowego domu...
Swiat pograzony w ciszy wyczekiwania widzialy...
Uslaly droge dla stop swego Pasterza do bram Jego Ojca domu.
Droge uslana lzami...
Pozegnawszy Go powrocily do cial naszych
tak puste...
tak rozgoryczone...
tak strasznie samotne...