Ponieważ teksty piosenek na swój sposób zalicza się do poezji postanowiłem zamieścić kilka z nich. Oczywiście mają muzykę, ale przecież to dział poezja. Więc niech taką tutaj pozostaną.


Wyznanie

Komediantem nieraz jestem
Arlekinem w stroju w kraty
A mój uśmiech malowany
Z makijażem dla areny
Ciebie bawi widzu świateł
Tobie daje serum barwy
I nim minie czas spełnienia
Wyrwiesz to, za co płaciłeś.

A mnie garderoba stara
Cicho wtuli w swe objęcia
Woń drogerii dla wybranych
Wśród łez starca
Lecz spektakl wciąż trwa
Przede mną nowa kwestia
I znowu sufler powie jak
Zacząć i skończyć kolejny akt.

Bo życie to satyr
Tańczący w rytm barw
Umazany w pudrze
Jak dziecinny strach

Bo życie to aktor
Emocją wskrzeszony
Raz się gdzieś zakocha
Raz inny zraniony

Bo życie to pływak
Tonący bez końca
Choć ocean wielki
On wierzy, że dotrwa

Bo życie to ja
Rankiem obudzony
Szukający celu
Wieczorem znużony

Bo życie to my
Siebie poznający
W nocy rozpaleni
Rano niewątpiący

Bo życie to strach
Z naszych serc wyjęty
Przed spotkaniem z nią
I każdym dniem następnym

Bardzo interesujący sposób spoglądania na świat i życie, z innej zupełnie perspektywy, odmiennej od potocznego, tradycyjnego kierunku patrzenia. Powiedziałbym, że zza kulis, albo spoza dyskretnie uchylonej kurtyny. Podejrzewam, że autor tekstu ma jakieś doświadczenia teatralne i to nie w charakterze pospolitego widza, który przez dwie godziny od święta udaje, że żyje w innym świecie, ale jako znużony wyrobnik, budujący w codziennym trudzie ten inny świat dla innych ludzi. A może się mylę …