w ciemnosciach tego pokoju
rodzą się nam przeklęte dzieci
pozbawione języków

milcząc gestami probują wyrazić
jak wygląda piekło
jak czuje się ofiara
lecz jesteśmy ślepi
na ich daremne próby
opisania nieopisanego

widzimy tylko czerń
przemieszaną z pustką
codzienności

i strachem
że jutro
wszystko będzie
takie samo
jak wczoraj...

[01.10.2005 gdy człowiek siedzi sam w pokoju...]