Sen jest namiastką śmierci...
co może nam się przyśnić
jeśli...
umrzemy?

Czy sen jest namiastka śmierci, tego nie wiem, ale mówią, że sen jest bratem śmierci i za jego pośrednictwem Ona wzywa każdego do siebie. Pytanie można postawić też inaczej: a czym w takim razie jest śmierć? Tutaj można otworzyć szeroką polemikę, ale nie w tym rzecz i miejsce. Szczerze mówiąc to oczekiwałem bardziej rozbudowanej treści, chociaż te kilka wyrazów wzbudza w czytelniku lawinę przemyśleń i refleksji. To również powinno być celem wiersza, ale nie jedynym, dlatego uważam, że należałoby rozbudować go o bogatsze przemyślenia, przede wszystkim Twoje własne.

Uważam, że ten wiersz jest za krótki, ale skłania do pewnych przemyśleń odnośnie powiązania snu ze śmiercią.
Możliwe że sen zamiast regenerować to powoduje wręcz odwrotny skutek i wysysa z nas życie.
Może się wydawać paradoksalne lub wręcz nawet absurdalne, ale nie można tego wykluczać.
Jeśli umrzemy to przyśnią się nam najważniejsze rzeczy jakie przeżyliśmy w trakcie życia.

Myślę, że to bardziej temat na dyskusję niż wiersz. Temat dopiero utworu, który ma się narodzić i powstać z głębokich przemyśleń autora. Jak na razie to nie jest poezja - pomysł zaledwie, ale może taki był zamysł. Pokazać drogę, jak rodzi się wiersz. Utwór, który odsłania przed czytelnikiem kawałek duszy autora.

Powiązanie snu ze śmiercią jest motywem znanym każdemu, kto skończył gimnazjum, więc nie wiem czy jest to aż tak poruszające. Brzmi raczej jak kawałek notatki z zeszytu do polskiego. Gratuluję wszystkim odbiorcom, w których te dwa zdania wzbudziły "lawinę refleksji".

Moja pierwsza myśl brzmiała: "Nic"