Odpowiedzi brak na tysiąc pytań
A może nieznane są wyroki nieba
Nieznany jest czas
I godziny, które płyną niestrudzenie
Czym się poszczycić w dzisiejszym świecie?
Domem, którego nigdy nie postawię
Jedynie w marzeniach wciąż zostanie niezapomniany
I od nowa budowany
Udoskonalany z każdym dotknięciem pędzla malarza
Drzewem, który rośnie na innym podwórzu
I podziwiam je każdego dnia
Gdy spojrzę w okno
Jakie ma rozłożyste ramiona
Jak rośnie i unosi liście ku słońcu
Bo czas, tak szybko płynie
A moje dzieci
Jeszcze nie podnoszą swych główek wysoko
Nie wołają mamo
Mogę tylko na nie z dala spoglądać
Oczami stęsknionymi
A może, choć to jedno
Prawdziwe i jakże realne
Uda się osiągnąć
A raczej nam
Bo rodzina to nie jedno
Ale dwoje
Takich spokrewnionych dusz jak my

bardzo fajne, ale znalazlem literowke : "Domem, który nigdy nie postawie"
Chyba powinno byc : Domem, który nigdy nie powstanie

Moze, ale chodzilo mi bardziej o to,ze przyloze reke do budowy czegos wlasnego.Ale dzieki, ,moze zmienie

Marzenia



To mi się najbardziej podobało
Oby tak dalej, trzymam kciuki

Ale jeżeli tak, to wtedy:

(brakuje, tak swoją drogą, polskich znaczków)

I dalej:

(chociaż tutaj to 'innym' brzmi, przynajmniej dla mnie, źle - bardziej by mi 'cudzym' tu leżało)



To tyle odnośnie błędów gramatycznych w moim odczuciu.

Z innych natomiast dziwną wydaje się druga linijka:

Brzmi, jak dla mnie, jakby były nam znane 'wyroki nieba', natomiast podmiot liryczny rozważał możliwość, że jednak tak naprawdę ich nie znamy... A przecież tak nie jest, prawda?

No i oczywiście:

Ta ostatnia linijka, mimo, że w kontekście całości jej sens powinien być łatwy do odczytania, to tak naprawdę nie wiadomo do czego się odnosi - we fragmencie bowiem nie ma nic o tym, że najpierw 'ja' i 'mi/mnie'.


Ogólnie wiersz mi się podoba, chociaż tak dziwnie wspomina najpierw o dzieciach (i to własnych, ze względu na użycie zaimka 'moich'), a potem wyraża nadzieję, że stworzy się rodzinę - sercanin, który wczoraj u nas w parafii głosił kazanie rekolekcyjne załamałby się tą kolejnością

swietnie;] ukazuje rodzine kontakty miedzy nimi i to cos co ich laczy radosci i smutki zycia rodzinnego;] swietnie dobrany temat gratuluje:)

Tęsknota za stworzeniem prawdziwego domu wypełnionego szczęśliwymi dziećmi na pewno się ziści trzeba tylko chcieć i dążyć do tego celu "bo rodzina to nie jedno ale dwoje takich spokrewnionych dusz jak my"
I jak się tylko postaramy to jest to do osiągnięcia nawet jeśli napotykać będziemy same przeciwności losu... "Marzenie" nie musi pozostać marzeniem...
Wiersz mi się podobał zmieniłbym tylo początek. Jeśli mogę zasugerować to np. na..

Odpowiedzi brak na tysiące pytań
Nieznane są wyroki nieba
Nieznany jest czas i godziny
Które płyną niestrudzenie...