Marzenia, a Rzeczywistość

Patrząc na Ciebie z daleka, delikatnie dotykasz me serce
Drobna twarzyczka roznieca mój wewnętrzny płomień
Błękit Twych oczu lśni na płytkiej wodzie
W której ma łza wyznacza okrąg szczęścia
Twa dusza przepełniona mym cierpieniem
Mym poświęceniem, subtelnym spojrzeniem
Prosi za każdym razem, bym odszedł daleko stąd
Tam, gdzie będę bezpiecznie spoglądać na czas
Gdzie nie doznam Twego ciepła, spełnień marzeń
Tak bardzo pragnę, byś oddała mi całą siebie
Lecz Twój lęk i obawy zabraniają mnie pokochać
Czas zatopić Cię, wraz z mą wiarą i nadzieją
A mój niepomyślny kres zastąpić marzeniami...

[Nelo_Angelo]

(Chcecie, by ktoś inny też się "pochwalił", więc jestem)

niezły.... o wiele weselszy od moich... chyba pójdę za Twym przykładem i napiszę coś weselszego

Noo nareszczie ktoś sie odważył napisać coś wesołego , wiersz jest piekny bardzo mi sie podoba.

Faktycznie, mi też się podoba. . . Autor może się domyślić, dlaczego.

Mi też się podobał. @Niah --> nie ma tajemnic w towarzystwie, mów o co idzie Ci.

Czyzby niespelniona milosc? Tak tak, ta platoniczna jest najgorsza, wiemy cos o tym... ale jedno jest w tym wszystkim najlepsze - autor nie zabija sie z tego powodu, "nie marudzi", po prostu kieruje swoje mysli w inna strone, oddaje sie marzeniom...