Znów zaliczona kolejna wtopa
I znowu od życia dostaję kopa
Moje życie to jedna wielka katastrofa
I o tym będzie kolejna strofa

kiedy jest lepiej, może nie doceniam
Bo zaraz na gorsze wszystko się zmienia
Życie z rąk ciągle mi się wyrywa
Dostaję nową szansę i znów przegrywam

Chciałbym kiedyś cofnąć się wstecz
Wreszcie zrobić dobrze choćby drobną rzecz
Lecz tracę siły bo znowu mam doła
Kolejny raz kogoś o pomoc wołam

A kiedy wstaje następny dzień
Znowu nad sobą widzę ten cień
Chciałabym żeby chociaż ten jeden był lepszy
Ale niestety jest podobny do reszty

Kolejny problem na sercu mi leży
Na nowo ból odczuwam świeży
Gdy mam urodziny to sobie życzę
Mniej klęsk ponosić a więcej zwycięstw

By me przygnębienie wreszcie się skryło
By mi może w końcu trochę lepiej było
I Tobie życzę, odnajdź swą drogę
I podążaj tam tędy za ręką z Bogiem

Aż dziwię się że nikt nie wyraził jeszcze swojej opinii na temat Twego wiersza. Mnie bardzo się spodobał. Muszę jednak przyznać że strasznie wieje pesymizmem i przygnębieniem. Piszesz tak jakby nie było nadziei na poprawę, na lepszy dzień, tak jakby osoba mówiąca w wierszu była w głębokiej depresji. Podoba mi się. Sama pisząc zwykle wyrażam swoje uczucia i to co w danym momencie mnie dręczy lub jak postrzegam świat, dlatego też mam nadzieje że twój wiersz to wyłącznie fikcja literacka a nie twoje osobiste spojrzenie na życie. pozdrawiam

Droga klaudus
Nigdy nie jest tak źle by nie mogło byc lepiej. Dobrze, że piszesz, nie ma lepszego sposobu wyrzucenia z siebie negatywnych emocji. I ja do Ciebie prozą mówić nie będę. Ktoś z Twoją wrażliwością zrozumie. Gdy jest Ci źle, stań twarzą do wiaru i powtarzaj tak długo, aż w to uwierzysz:
...Nie Milijonem jestem
I za milijony cierpieć nie będę!
Świat się zmienił
I ludzie sa inni
Lecz ja będę trwać,
Bo we Mnie jest siła.
Wstanę, i jak Feniks
Z popiołów zapłonę na nowo
Ogniem gorętszym, jaśniejszym
Jak gorejący krzak przemówię,
Przemówię, bo we Mnie jest Siła.
/Fragment wiersza "Moc"/

Głowa do góry klaudus. Piszesz piękne wiersze, daj im tylko więcej mocy. Stać Cię na to!

Niestety, wiersz jest słaby, dziecinny i niedojrzały. W sumie: banalny weltschmerz nastolatka naiwnie opisany w częstochowskich rymach.
Słaby warsztat ("cofnąć się wstecz" dyskredytuje). Może z czasem będzie lepiej? Za to tekst ten nadawałby się do piosenki hiphopowej.
Tam kolokwializmy, słaba składnia i banalne sformułowania nie rażą, liczą się rymy i rytm.