Nie rozumiem twoich łez i nie, nie daj Boże nigdy znać.

W siwych zmarszczkach tyle uroku, może przez to, że tylko raz w życiu...

Nachyl ucho, a stanę się szeptem,

opowiem ci deszcz, do snu...



Ja błogosławię deszcz, bo drażni mój oddech,

aż do stóp, aż do samych ust.

Jutro deszcz upomni się o mnie,

suchym pragnieniem dżdżu,

a moje oczy staną się deszczem,

a krople deszczu osoli smak.

Być moze ciało grzeszy przedwcześnie wybuchem żalu: chwilo trwaj!



Nie budź piekła, ono splata siwy czas, tylko czeka na twój żal.

Patrz obłoki dumnie i pysznie, przeżywają swoją marność.

Byle życiem przeżyć życie,

Bóg mnie wskrzesi z mgły i CHMUR, i gwiazd...



dorwyrka

Łódź, 10.04.1997

No i to jest pierwsza klasa.Musze napisać komentarz może ktoś zauważy:)) Ten wierszyk siedzi tu równie długo i co? Jest gorszy od śmierci? Bzdura.