dusze zmarłych krażą gdzieś
pomiedzy niebem a ziemia
i nie maja spokoju
by wkońcu odetchnać

Litości. Dlaczego wszyscy domorośli poeci na tym forum unikają automatycznego sprawdzania pisowni?

Na pytanie przedmówcy odpowiem, nawiązując do jego sygnaturki: tego nie wiadomo
Nie wiadomo również, jaki był cel i sens tego wiersza. Stąd jedyna refleksja, jaka się nasuwa, to w końcu ta na temat błędów.

Wydaje mi się, że w tym wierszu autor chciał zaznaczyć, że ta wędrówka dusz jest karą za złe czyny, których dopuścił się człowiek za życia.
Teraz ta dusza szuka sposobu aby móc odkupić swoje winy i zaznać w końcu spokoju.

Moim zaś zdaniem - wiersz ten wierszem nie jest. Domorosłym poetom wydaje się, że jeśli napiszą zdanie małymi literami, podzielą na strofy i pominą interpunkcję, to tym prostym sposobem uzyskają przepiękny biały wiersz. Utwór godny tego, aby pochwalić się nim na forum. Niestety rzeczywistość jest brutalna, a czytelnicy - niewzruszeni na tak wysublimowaną poezję. Znów, więc "ideał sięgnął bruku".
Nie pozostaje zatem nic innego, jak współczuć autorowi i poradzić mu, aby zajął się raczej szydełkowaniem albo czymkolwiek innym. Proponuję także autorowi ćwiczenie polegające na interpretacji własnej twórczości i wyciągnięcie z wiersza, tego głęboko ukrytego sensu, którego my - plebejusze, nie potrafimy dostrzec.
Jeśli ten sens dostrzeżesz, to proszę, podziel się z nami. Wtedy być może posypię głowę popiołem i kunszt twój docenię.