Dom.

Roześmiana istotka przemierza pokoje
Nawet gdybyś powiedziała, że mamy mieszkać
Pośród traw i drzew
To tam gdzie Wy tam dom.
Bo miłość do Was jest silniejsza niż jakakolwiek
Trucizna drążąca me żyły
Mocniejsza niż krzyk kamienia uderzającego w ziemię
Po wędrówce poprzez bezkres
Potężniejsza niźli kosa tej groteskowej postaci
Która jakoby człek życie ludziom odbiera.
Tak rzec mogę teraz bez świadków
I przy nich – setkach, tysiącach?
Miłość to jedyne uczucie, które dostajemy w darze
(spadku?)
I które niesiemy dalej pomnażając, rozdając i skąpiąc często…
Kocham Was…
Tam dom gdzie Wy
Tam miłość gdzie dom.
Tam gdzie Wy
Moje istotki najdroższe tam
Miłość.

25 lutego 2008

Próbuj rozwijać się w tym kierunku - to dobry krok. Od razu widać większą dojrzałość.
Ciężej jest pisać konstruktywnie, może to i mniej "efektowne", ale świadczy dobrze o Tobie.
No i dodatkowo, tutaj przekazałeś spójną i jasną myśl, ponadto taką, z którą nie sposób się nie zgodzić.
"Tam dom Twój, gdzie serce Twoje".

Byłem trochę niesprawiedliwy, ganiąc autora w innym miejscu za nihilizm wyłażący z wszystkich jego utworów. Nieprawda, że ze wszystkich. Ten jeden rzeczywiście odstaje od całości w bardzo pozytywnym kierunku. Zniechęcony brakiem czytelnego przesłania innych wierszy nie dostrzegłem ciepła unoszącego się pomiędzy wersami tego utworu. Moja kulpa. Dzięki przedmówcy za zwrócenie mojej uwagi, a autora proszę o wybaczenie za poprzednie, może zbyt ostre słowa.